Tussen waken en slapen

Waktu Dulu.

Gerrit van der Scheer kennen we al van de band Luik, dus het is geen verrassing dat de debuutplaat van Herrek grossiert in dromerige sferen en vervreemdende, mistige teksten. Het album lijkt een verklanking te zijn van de licht verdoofde psychische staat die ergens tussen dromen en wakker zijn ligt. De plaat spreekt een groot aantal registers aan. Zo horen we onder andere duistere folk en invloeden van tribale muziek. Toch dekt de term ‘slowcore’ de lading het beste. De trage tempo’s, repetitieve en bezwerende teksten en het algemene melancholieke gevoel zorgen voor een fascinerende luisterervaring. Het is overigens niet alleen lome betovering dat de klok slaat. De rijke arrangementen en dromerige toetsenpartijen zorgen, samen met een spaarzame eruptie, dat de verveling niet inzet.

Kalm en onheilspellend

Op de eerste track ‘Rain’ komen alle elementen van Herrek direct aan bod. Een enkele gitaar strumt zo sober mogelijk een akkoord, op het eerste gehoor ad infinitum. Er zit zoveel chorus-effect over het geluid dat de noten tegen het valse aanzitten. Het draagt allemaal bij aan de etherische, lijzige sfeer van de plaat. Pas na ruim anderhalve minuut wordt het nummer op sleeptouw genomen door de beat, hoewel dat eigenlijk een groot woord is voor een loom pulserend ritme.

De productie is prachtig, en dat is redelijk essentieel bij een cd die het zo van het ruimtelijke gevoel moet hebben. Er is voldoende plaats in het geluidsbeeld om alle mijmerende melodieën goed tot hun recht te laten komen. Gelukkig eist geen van de instrumenten ooit de hoofdrol op. De roes wordt niet verstoord.

Een ander hoogtepunt van de plaat vormt het liedje ‘Team’. Minstens net zo onderhuids broeierig en zwanger van ingehouden energie als de rest van de tracks, maar ditmaal met een nostalgische lading die minder in de rest van de nummers terug is te horen.

Niet voor elk moment
Herrek maakt met Waktu Dulu een zeer intrigerende plaat. Het enige nadeel van een plaat die zoveel solitaire aandacht vraagt van een luisteraar is dat het schijfje niet voor ieder moment geschikt is. Op tijdstippen waarop je je met meer aardse zaken bezig moet houden bijvoorbeeld. Dat is echter inherent aan het genre waarbinnen Herrek opereert, en irrelevant voor de kwaliteit van het werk, die ontegenzeggelijk hoog is.