De veelzijdigheid van film

De 7^e editie van het Leids Film Festival  zit er alweer op en ook dit jaar trok de studentenstad volle zalen. Het LFF kenmerkt een breed aanbod van films. Zo waren er voorpremières te zien van grote publieksfilms als Argo en Lawless, maar ook de nieuwe Haneke en kleinere arthouse producties zoals Teddy Bear en Supporting Characters.

Terugkerend bij het LFF is de variëteit in thema’s. Zo is er de kans om klassiekers te aanschouwen op bijzondere locaties. Werd vorig jaar Monty Python’s Life of Brian vertoond in de Pieterskerk, ditmaal werd diezelfde locatie aangekleed als trouwlocatie voor de vertoning van Four Weddings and a Funeral.  Liefhebbers van Japanse horror werden getrakteerd op Japanse horrorklassiekers in het Sieboldhuis en ET vierde als onderdeel van ‘science & cinema’ zijn 30^e verjaardag.

8weekly blikt terug op een gevarieerd en gebalanceerd filmfestival, waarmee de organisatie de woorden ‘we zijn nog lang niet uitgespeeld’ meer dan waarmaakt.

DEEL 1 | DEEL 2

Bodybuilder op zoek naar liefde

Teddy Bear
Mads Matthiesen • Denemarken, 2012
3.0

De 38-jarige Dennis is bodybuilder en woont nog bij zijn moeder. Al snel wordt duidelijk dat er sprake is van een complexe verhouding. Eentje waarin Dennis zich als een klein kind moet verantwoorden en weinig vrijheid krijgt zijn eigen leven te leiden. Wanneer een oom tijdens een familiebijeenkomst zijn Thaise bruid introduceert, besluit Dennis ook zijn geluk te proeven in Thailand. Zijn relatie met zijn moeder wordt hierdoor danig op de proef gesteld.

Complexe moeder/kind-verhoudingen en film: Tilda Swinton moest opboksen tegen een psychopathische zoon in We Need to Talk About Kevin en in La Pianiste werd de symbiotische relatie tussen moeder en dochter op pijnlijke wijze getoond. In Teddy Bear is het haast onwaarschijnlijk dat zo’n fragiel en klein vrouwtje macht heeft over haar uit de kluiten gewassen zoon. Op een droge, tragikomische wijze wordt hun relatie in beeld gebracht, zonder te veel in te gaan op hun achtergrond. Toch blijft Teddy Bear, ondanks de moeder/zoon-problematiek, bungelen aan de oppervlakte. De karakters zijn vrij vlak en leeg en dat geldt ook voor de dialogen. Daarbij komt dat het scenario weinig verrassend is. Met name de scènes in Thailand, waar kritiek op het sekstoerisme opzichtig doorschemert, zijn weinig overtuigend. Maar een ding moet gezegd: de film weet te beroeren met hoofdrolspeler Kim Kold als Dennis. Een man van weinig woorden, het lichaam één spierbundel, op zoek naar een beetje liefde in zijn leven. En wanneer hij die gevonden heeft, is de kinderlijke en oprechte blijdschap van zijn gezicht af te lezen. Aandoenlijkheid troef, deze grote knuffelbeer, en de liefde is hem gegund.

Donnie Darko Light

Safety Not Guaranteed
Colin Trevorrow • VS, 2012
4.0

Darius werkt als stagiaire bij een tijdschrift. In plaats van op te vallen met artikelen, moet ze toiletrollen vervangen en andere onbenullige klusjes uitvoeren. Dan komt een van de journalisten op het idee een artikel te schrijven over een opvallende advertentie, namelijk: iemand die een maatje zoekt om tijd te reizen. Let wel, veiligheid niet gegarandeerd.  Darius wordt gevraagd mee te gaan om onderzoek te verrichten. Wat volgt is een spannende ontmoeting met een buitenstaander, waarbij de absurditeit plaatsmaakt voor vriendschap en de veronderstelling dat tijdreizen wellicht mogelijk is…

Safety Not Guaranteed is gebaseerd op een origineel geplaatste advertentie. De schrijver is zelfs als cameo in de film te zien. Maar meer dan over tijdreizen gaat de film over buitenstaanders en vriendschap. Adverteerder Kenneth is een wereldvreemde gozer, die zijn omgeving met argwaan bekijkt. Ook de jonge Darius is een buitenstaander, door anderen bestempeld als ‘bizar’ en ‘freak’. Niet gek dus dat journalist Jeff besluit Darius aan Kenneth te koppelen. Terwijl zij zich moet voordoen als maatje om samen door de tijd te reizen, ontstaat er een band tussen de twee en wordt het voor Darius steeds moeilijker de schijn op te houden.

Met de thematiek van tijdreizen en buitenstaanders doet de film wat denken aan Donnie Darko. Daarmee houdt de vergelijking echter ook meteen op, want Safety Not Guaranteed is een stuk zonniger. Ondanks onderwerpen als verlies en er niet bij horen is de toon komisch en warm. Ook een pré is dat hoofdrolspelers Aubrey Plaza en Mark Duplass in hun rol van Darius en Kenneth een overtuigende chemie hebben. En het tijdreizen? De film had prima in het LFF ‘science & cinema’ programma gepast, met Kenneths eeuwige geknutsel aan zijn geheime tijdmachine. Het open einde in de film is wat overdreven, maar als geheel is Trevorrows debuut origineel en verfrissend te noemen. Een beetje vreemd, maar wel lekker, zoiets. Het publiek waardeerde de film met de Iron Herring-prijs, waarmee de film een officiële bioscooprelease in Nederland krijgt.

Aangewezen op elkaar

Sister (L’Enfant d’en Haut)
Ursula Meier • Frankrijk/Zwitserland, 2012
3.5

Met zijn bivakmuts over zijn hoofd getrokken struint Simon de kleedkamers van het skioord af. Gejaagd om zich heen kijkend rommelt hij in tassen, hopend op kostbaarheden die toeristen hebben achtergelaten. Broodjes, geld, skibrillen, ski’s, al wat hij kan vinden aan eten en waarde neemt hij mee.  Het is een dagelijkse routine. Wat Simon aan buit verzamelt is nodig om te overleven, voor hem en zijn oudere zus Louise. Ondanks dat Simon de jongste is van de twee, neemt hij de meeste verantwoordelijkheid in het gevecht te overleven. Louise houdt zich vooral bezig met mannen en geld er doorheen jagen. Simons geld welteverstaan. Gaandeweg wordt Louise steeds afhankelijker van Simon en wordt hun verhouding, die complexer is dan op het eerste gezicht lijkt, op de proef gesteld.

Sister is Ursula Meiers tweede speelfilm na het aardige Home, waarin het reilen en zeilen binnen een gezin op zijn kop komt te staan na de opening van de snelweg waaraan zij wonen. De snelweg heeft in Sister plaatsgemaakt voor het prachtige Zwitserse berglandschap, waar welgestelde toeristen zich met hun dure skiuitrusting van de pistes laten glijden.  Niet verwonderlijk dus dat de arme Simon, die vlakbij de pistes woont, het beroven van de toeristen tot zijn inkomstenbron heeft gemaakt.

Qua sfeer doet Sister denken aan films van de Dardenne broers: een grauwe wereld waarin kinderen aan zichzelf overgeleverd zijn. Hoewel niet vernieuwend, slaagt Meier erin een fascinerend en beklemmend portret neer te zetten van broer en zus die niet met en niet zonder elkaar kunnen. De rol van Gillian Anderson als toerist en voorbeeldmoeder is wat overbodig en beladen, maar verder is Sister een gebalanceerde film, waarin Léa Seydoux en Kacey Mottet Klein als zus en broer overtuigen en beklijven. Tot in dat laatste subtiele shot.