Een muzikaal fotoboek
Former Lives, zo luidt de titel van het eerste solo-album van Benjamin Gibbard, voorman van de Amerikaanse indieband Death Cab for Cutie. Een aangename verzameling liedjes die door de jaren heen in het aantekeningenboekje zijn achtergebleven.
De restanten van vijftien jaar Death Cab for Cutie zijn, naast zeven studioalbums, een verzameling verdwaalde ideeën in notitieboekjes en nooit uitgebrachte liedjes. Liedjes die, in Gibbards woorden uitgedrukt, ‘never quite fit into the whole.‘
Zo beschouwd doet de plaat dienst als muzikaal fotoboek. Onder de titel – vrij vertaald: vorige levens – wijst Gibbard erop dat de liedjes momentopnamen zijn van het voorbije leven dat ooit het zijne was. ‘These songs span eight years, three relationships, living in two different places, drinking then not drinking. They’re a side story, not a new chapter.’
Geloofwaardige pop-rock
Met een Iphone opgenomen is ‘Shepherd’s Bush Lullaby’ de opener van Former Lives, een vijftig seconden durende a cappella. Een niet echt imponerende aanhef, de luisteraar zal snel overgaan naar ‘Dream Song’ en ‘Teardrop Windows’. Deze nummers zijn door Gibbard, die veel instrumenten zelf heeft ingespeeld, minder opgesmukt dan hij en zijn vrienden doen bij Death Cab. Ze klinken lichtvoetiger, de melodietjes zijn niet verbijsterend maar desalniettemin treffend.
~
Van de geloofwaardige pop-rocksfeer aan het begin van de plaat wordt dan de intimiteit opgezocht. Op ‘Bigger Than Love’ gaat Gibbard een duet aan met Aimee Mann. Een vertederend liefdesliedje gebaseerd op de briefwisseling van schrijver F. Scott Fitzgerald (bekend van The Great Gatsby) en zijn verloofde Zelda Sayre. Net zo charmant klinkt ‘Lily’, een ongekunsteld stukje waar Gibbard zichzelf begeleidt op gitaar. Beminnend zingt Gibbard: ‘Lily’s the Pacific Ocean / And I’m standing at her shores / Lily she is never-ending / There’s so much left in store.’ Bij liefdesliedjes komt al gauw sentimentaliteit om de hoek kijken, ondanks een zeker zwijmelgehalte in de tekst heeft ‘Lily’ weinig pathetischs of weemoedigs in zich. Het nummer is aantrekkelijk in z’n eenvoud en wekt nieuwsgierigheid naar deze maîtresse. Wat voor een genoeglijke dame zou deze Lily eigenlijk zijn?
Coherentie
Het gevaar dat op de loer zou kunnen liggen bij albums waarbij de liedjes als restanten op een hoop zijn gegooid is een gebrek aan coherentie, maar de variëteit die Gibbard op Former Lives presenteert is geenszins storend. ‘Something’s Rattling (Cowpoke)’, is een vlot mariachi-nummer, ‘I’m Building A Fire’ een prima singer-songwriterplaatje terwijl het op ‘Lady Adelaide’ weer de intieme kant op gaat.
Voor liedjes die niet binnen het repertoire van Death Cab for Cutie passen is het Gibbard vrij aardig gelukt een eigen draai aan het materiaal te geven met een charmante collectie luisterliedjes als resultaat. Hoewel niet alle delen even opwindend zijn, laat Benjamin Gibbard zien dat een plaat vol b-kantjes nog niet aan kwaliteit hoeft in te boeten.
