Muziek / Concert

Tim Dawn mag vaker huiswerk geven

recensie: Live @ Ekko, Utrecht.
Tim Dawn-Up

Als een jongen in het publiek zegt: “Ik heb mijn baard laten staan om op de zanger te lijken” doe je iets goed. Hoewel Tim Dawn het vanavond niet moet hebben van prikkelende praatjes, speelt hij, met zijn strakke band en zijn liedjes vol hitpotentie, Ekko tot zwetens warm. Dawn flirt met vergeten bandjes uit de vroege 00’s, zoals Saybia, Silkstone en Lifehouse, maar klinkt zeker van nu.

Ekko is gevuld met vrienden, vrienden van vrienden en familie die allen opvallend fris en levendig zijn voor een doorsnee woensdagavond. Tim zelf wekt een coole indruk. Trots en zelfverzekerd begint hij meteen met het huiswerk: het aansporen tot het kopen en luisteren van zijn EP Up. Immers, de presentatie daarvan staat vanavond op het programma.

Wanneer de eerste breekbare basnoten de oren van de luisteraar bereiken, zijn de gezichten van de bandleden nog erg gespannen. Deze maken in het eerste refrein gelukkig snel ruimte voor genietende, blije hoofden, die stante pede overslaan op het publiek.

Songs volgens recept
Tim Dawn lijkt een studie te hebben gedaan naar het recept voor nummers met hitpotentie. Zo kent ieder nummer een goed-in-het-gehoor-liggend meezing ‘oeh-tje’ of
catchy ‘aah-tje’, wordt ieder refrein ingeleid middels een four-on-the-floor en zorgen de nodige breaks voor een extra dimensie. Toch weet hij in ieder nummer een flow te creëren die van het begin tot het eind blijft boeien, door interessante maatwisselingen, afwisselende halftime refreintjes en toffe bridges.

Opvallend is de gedetailleerde zorg die is besteed aan alle nummers, die ook live vol energie en aandacht worden gebracht. Hoewel de ingrediënten qua vorm en opbouw behoorlijk vast lijken te liggen volgens Dawns recept, wordt iedere gitaarsolo genaild en lijkt over ieder ingenieus basloopje nagedacht. Dawns vocalen blijven in de laagte een beetje achter, maar dat maakt hij meer dan goed met zijn krachtige middenvocalen en knappe uithalen.

Publiekslievelingen
Wanneer de ballad ‘All She Wants’ wordt ingezet, luistert het publiek met volle aandacht en worden de melodieuze lijntjes voorzichtig meegeneuriet. De geboeide muurbloempjes nemen, met de ogen dicht, de muziek tot zich als de eerste lentezon, gerepresenteerd door een enkele aansteker.

Van het nummer ‘Fuel to the Fire’ wordt het publiek wel heel heet en daarmee is het lied een duidelijke publieksfavoriet die, tot teleurstelling van velen, niet op de EP staat. Maar het nummer vraagt daardoor wel om een snelle opvolging in de vorm van een compleet album.

Dawns liedjes schreeuwen om meerstemmigheid, die eigenlijk alleen op de plaat goed uit de verf komt. Ook mag hij nog wat aandacht besteden aan het introduceren van zijn liedjes, zodat je als luisteraar extra getriggerd wordt naar de teksten te luisteren, die zeker de moeite waard zijn.

Ondanks deze kanttekeningen en de trucjes die Dawn toepast, mag deze trotse man nog veel schrijven en componeren. Zijn nummers zijn een genot voor vele oren en de urgentie waarmee hij zingt voel je in je hart. Uiteraard bevat ook de toegift weer veel ‘oooh’ meezingmomenten, die – eerlijk toegegeven – ook wel erg lekker zijn.