Theater / Voorstelling

Hoog testosterongehalte met potentie

recensie: MUZtheater - H.U.N.K.S

“Een voorstelling met een groot klootzakgehalte.” Zo wordt H.U.N.K.S door het MUZtheater zelf beschreven, maar eigenlijk valt dat reuze mee. Loverboy LB komt niet zozeer over als een gevaarlijk roofdier, maar meer als een overmoedige en opschepperige puber. Daar laten de makers een steekje vallen, waardoor de potentie van H.U.N.K.S deels onbenut blijft en de voorstelling het niveau ‘leuk en humoristisch’ niet ontstijgt.

~

H.U.N.K.S gaat over loverboy LB (Frank Derijcke) en zijn maatje Barry (Klemens Paijn). Barry is lelijk en heeft nog maar één keer een meisje gekust. LB daarentegen, is de knappe kop met mierzoete praatjes waar de meisjes als bosjes voor vallen. Samen vormen zij een onwaarschijnlijk koppel waarbij de grens tussen echte vriendschap en elkaar gebruiken buigbaar en veranderlijk is. De meisjes spelen op de achtergrond en verschijnen enkel via voicemail of foto’s op het toneel, waardoor de aandacht gericht blijft op de twee jongens en hun relatie met elkaar en met de buitenwereld.

Humoristische (woord)spelletjes

Waar H.U.N.K.S mee scoort, is humor en timing. De tekst van de voorstelling is erg goed wanneer het gaat over meisjes versieren of andere luchtige situaties. De woordspelingen en leuke taalkundige vindingen reflecteren hiermee heel mooi het spel dat LB met zijn slachtoffers speelt. Derijcke en Paijn zijn feilloos op elkaar ingespeeld en bezitten een bijna perfecte timing, waardoor die taalgrappen ook tot hun recht komen. Het publiek, bestaande uit een honderdtal CKV’ers met hier een daar een ouder, is dan ook snel op de hand van de puberaal charmante LB en zijn sidekick, wat ongetwijfeld het doel van het MUZtheater is. Hoe meer je LB mag, hoe groter de schok wanneer hij zich ontpopt tot de loverboy die meisjes kapot kan maken zonder daarbij te worden gehinderd door zijn geweten of enig moreel besef.

De plank mis

~

Helaas blijft de transformatie van innemende puber naar gevaar voor de samenleving uit. Er zijn slechts twee momenten waarop je als publiek echt inzicht krijgt in de werkwijze van LB. De eerste keer is waneer LB geen kik geeft naar aanleiding van de jij-bent-de-enige-die-ik-heb smeekbede van een van zijn mokkels op zijn voicemail. De tweede keer wanneer Barry de brief voorleest die diezelfde dag door de bus van de ouders van één van LB’s slachtoffers zal vallen om hen officieel mee te delen dat zij hun dochter kwijt zijn. Afgezien daarvan blijft LB de hele voorstelling meer een puberende jongen die respectloos pocht met zijn veroveringen, MTV-rapper stijl. Er wordt wel een poging gedaan om onder de huid van LB te kruipen door hem een vader-trauma mee te geven. Zijn vader was namelijk een Casanova die zijn moeder in de steek liet om vervolgens psychisch in te storten. Barry probeert LB daar regelmatig mee te confronteren, maar dit wordt hem niet in dank afgenomen. Helaas komt deze achtergrond nu over als een goedkoop excuus om het gedrag van LB goed te keuren.

Sfeermakers

Het is moeilijk een indruk te geven van de sfeer van de voorstelling, want daar zitten verschillende kanten aan. Van de ene kant is de sfeer luchtig vanwege de grappen en het enthousiaste spel en het publiek reageert daar ook positief op. Een andere sfeerschepper is de muziek tijdens de voorstelling. Als nummers dragen ze niet bijster veel bij aan de boodschap, maar ze reflecteren wel de gemoedstoestand van de spelers en sommige songs vormen een aangenaam rustpunt in de drukke voorstelling. Wat wel jammer is, is dat sommige teksten erg expliciet zijn. Er wordt regelmatig over seks gepraat zonder een blad voor de mond te nemen en termen voor seksuele handelingen vliegen je onverbloemd om de oren. Op zich is dit functioneel in de context van de voorstelling, maar zo lijkt het gemiddeld 15-jarige publiek het niet te zien. Bijna overal waar de voorstelling donkerder en serieuzer is, reageert het publiek door ongemakkelijk te lachen om zich maar een houding te geven. Hierdoor verliest H.U.N.K.S veel van zijn potentie.

H.U.N.K.S is een voorstelling die je niet moet zien om zijn diepgang, maar wel om twee andere redenen. Om te beginnen is H.U.N.K.S qua tekst en timing zeer vermakelijk. Daarnaast geeft de voorstelling op interessante wijze een relatie weer tussen twee vrienden waar thema’s als loyaliteit versus verraad of echte vriendschap versus parasieterij worden aangestipt.

H.U.N.K.S is nog te zien tot en met 20 januari 2009 in verschillende Nederlandse theaters. Daarnaast kan het MUZtheater voor educatieve doeleinden op scholen geboekt worden. Klik hier voor meer informatie.