Stevig bijeengehouden

Voor Be Many Gone laat Eileen Rose weinig aan het toeval over terwijl ze de touwtjes stevig in handen heeft. Het album komt uit op haar eigen label. De productie is in handen van niemand minder dan Rich Gilbert en de studio staat in Nashville. Gelauwerde muzikanten staan haar terzijde. De composities zijn allen van eigen hand met bij één nummer een co-schrijverschap.

Uit meer vaatjes tappen
Rich Gilbert tekent niet alleen voor de productie, maar bespeelt op zijn virtuoze wijze de pedal-steelgitaar en zijn kenmerkende Telecaster-solo’s. Dat deed hij eerder voor o.a. Wanda Jackson en Jack White. Verder horen we violist Buddy Spicher die eerder speelde met Bob Dylan, Linda Rondstadt en Emmylou Harris, drummer Johnnie Barber die speelde met Merle Haggard, Loretta Lynn, Johnny Paycheck en bassist Bard Albin die bij Vince Gill en Time Jumpers de snaren plukte.

Voor een duet heeft Rose niemand minder dan Pixies frontman Frank Black uitgenodigd, een keuze die het nummer naar een bijzondere hoogte tilt. Dat mag gezien worden als een hele eer want Black doet maar met weinig artiesten een duet. Op eerdere albums bediende Rose zich vooral van de traditionele country. Met Be Many Gone tapt ze uit meer vaatjes waardoor ze bij een breder publiek aansluiting kan vinden dan in de altcountry en americana-hoek.

Stijlen mixen
Dat niet alle songs van Be Many Gone in het country-genre vallen, bewijst Rose in ‘Each Passing Hour’, terwijl onwillekeurig de vergelijking met Los Lobos om de hoek komt kijken. Dit is het duet waarin Rose wordt bijgestaan door Black. De accordeon- en trompetklanken vervolmaken het Los Lobos-gevoel. Het met fraaie vioolklanken omhulde ‘She’s Yours’ zit meer in de jazzhoek dan in de country, waar Rose mee startte bij de opening van het album: ‘Queen of the Fake Smile’.

In ‘Prove Me Wrong’ zingt Rose een machtige countryballad. Als luisteraar hang je aan de lippen van deze zangeres om de volgende strofe van het liedje te kunnen horen. Hoewel het halverwege even aan Dolly Parton doet denken, blijft Rose met haar ietwat droge, nasale stem vooral het eigen geluid behouden. Maar sta niet verbaasd als bij ‘Just Ain’t So’ herinneringen aan Buddy Holly ineens om de staldeur van de country komen kijken. Be Many Gone is een album dat niet snel zal vervelen door de stijlen-mix. De songkwaliteit en de stem van Rose houden alles stevig bijeen.

Live in Nederland:
7 sept. Lichtenvoorde – HCR t Zwaantje (Stonevalley)
12 sept. Barneveld – Schaffelaartheater
14 sept. Midlaren – Paviljoen Meerzicht