Afrikaans feestje

In eerste instantie lijkt bij het betreden van centrum Rasa bovengeschetst beeld bevestigd te worden. Op het optreden van Ebo Taylor & Bonze Konkoma komt voornamelijk publiek af dat de veertig ruimschoots gepasseerd is en een roomblanke huidskleur bezit. Maar bij nadere inspectie blijken de geitenwollen sokken een speld in een hooiberg te zijn. En er zijn wel degelijk jongeren aanwezig die in een willekeurige poptempel niet zouden misstaan. Blijkbaar is er meer te ontdekken aan wereldmuziek dan het standaardplaatje suggereert.

Oudje

De Ghanese muzikant (gitarist, arrangeur en producent) Ebo Taylor verzorgt deze avond dan ook een enthousiasmerende show met zijn dertienkoppige band Bonze Konkoma. Hoewel Taylor zelf ook niet meer de jongste is, hij is in 1936 geboren, straalt hij op het podium de levensvreugde van een twintiger uit. Een prestatie waar menig pop- of rockartiest nog een puntje aan kan zuigen. De 74-jarige Taylor brengt zijn afrobeat met swingend elan.

Na aanleiding van het verschijnen van zijn nieuwe album Love and Death toert hij momenteel door Europa. Met zijn band laat hij geen concertzaal onbedanst. Wat namelijk het eerste opvalt als je de Afrikaanse klanken door de zaal hoort klinken, is de massa dansende mensen. En verrassend veel blanke lijven blijken resten van hun voorouderlijk Afrikaans bloed in zich te herbergen. De funky afrobeat van Ebo Taylor werkt zeer stimulerend op de dansspieren. Er is voor het stof zelfs geen enkele kans om op deze wereldmuziek neer te dwarrelen. Dit is geen stoffige bedoeling, maar een warme, zonnige uitbarsting van Afrikaanse dynamiek.

Ontdekking

Jarenlang is  de Nigeriaanse Fela Kuti het boegbeeld van de afrobeat geweest en genoot Ebo Taylor voornamelijk slechts in eigen land enige roem. Maar langzaamaan wordt Taylor nu ‘herontdekt’. Gezien het swingende, vreugdevolle optreden dat hij in Rasa neerzet is dat zeker niet onterecht. In sommige nummers laat de zanger Ebo Taylor wel eens een steekje vallen en lijkt de samenhang tussen bandleden niet helemaal honderd procent,  maar dat mag de pret bij zowel band als bij publiek geen moment drukken.

Het belangrijkste bij dit optreden is dat de dynamiek overeind blijft. En over dynamiek heb je bij een avondje Ebo Taylor & Bonze Konkoma niet te klagen. Er wordt hier met zichtbaar plezier gemusiceerd en met evenveel plezier wordt dit door het publiek opgepakt. Er is een voortdurende wisselwerking tussen band en bezoekers, waarbij hier en daar zelfs spontaan iemand uit de zaal op het podium een dansje komt doen. Zonder dat dit geënsceneerd hoeft te worden: Bruce Springsteen eat your heart out!

Feestje

Dat de wisselwerking tussen publiek en band geen act is, blijkt uit de afterparty. Bandleden en publiek staan gebroederlijk op de dansvloer te swingen op de Afrikaanse klanken van de al even enthousiaste dj. De gemiddelde leeftijd van de aanwezigen is dan inmiddels wel aanzienlijk gedaald.

De (Afrikaanse) wereldmuziek bewijst op deze avond alles behalve een stoffig genre te zijn en weet de aanwezigen, jong én oud, menig danszweet te ontlokken. Het helpt wellicht dat in de muziek van Ebo Taylor verscheidene westerse en Caraïbische invloeden zijn terug te vinden, maar dat maakt de muziek dan ook meteen werelds. Dus: jongeren van Nederland, verwissel die poptempels eens een keer voor een wereldcultuurcentrum (zoals Rasa zichzelf noemt) en gooi die beentjes van de vloer. Dat wordt ouderwets genieten!