Het perfecte liedje
Blitzen Trapper uit Portland, Oregon, timmert al een paar jaar aan de weg. Met het album Furr wisten ze in 2008 vooral de aandacht te trekken van critici. Slechts een klein publiek ontdekte de kwaliteit van deze band. Met Destroyer of the Void levert deze groep alweer haar vijfde album af. Blitzen Trapper hoopt hiermee eindelijk door te breken. Met behoud van kwaliteit.
De muziekstijl van Blitzen Trapper beweegt zich momenteel richting The Beatles en XTC. De eerdere albums lieten vooral stijlen als alt.country en experimentele pop met invloeden van independent folk en art rock horen. De ontwikkeling die de groep de laatste tijd doormaakt gaat gepaard met het verder polijsten van de songs. De scherpere randjes lijken te vervagen in de zoektocht naar het perfecte liedje. Compositorisch weet bandleider Eric Earley zichzelf steeds verder te verbeteren.
XTC en Beatles
~
Vanaf het derde album Wild Mountain Nation begonnen de critici zich positiever uit te laten over de verrichtingen van Blitzen Trapper. Destroyer of the Void kan mogelijk opnieuw voor veel positieve reacties zorgen. Het album opent met de titeltrack, een perfect Beatlesliedje compleet met verrassende breaks en samenzang. In ‘Love and Hate’ horen we dat Blitzen Trapper anno 2010 nog steeds scherpe randjes heeft. Deze song herbergt psychedelische orgelgeluiden en een sterk gitaargeluid. Spanning en ruwheid op een album vol gladgestreken pareltjes.
XTC-invloeden zijn overduidelijk te horen in het mooie ‘Dragon’s Song’. Je zou zweren dat Andy Partridge eraan meegewerkt heeft. ‘The Tree’ is een makkelijk in het gehoor liggend, lichtvoetig Beatlesliedje met achtergrondzang van folkzangeres Alela Diane. De afsluiter van het album, ‘Sadie’, is een liefdesliedje naar het voorbeeld van de eerdergenoemde Fab Four. Het hapt vreselijk lekker weg en laat een zoete smaak achter.
Polijsten
Polijsten levert in vele gevallen een mooi glad eindresultaat op dat glimt en schittert. In het geval van muziek kan het echter leiden tot vervlakking en ten koste gaan van het artistieke gehalte. De toegankelijkheid neemt toe waardoor de muziek voor een groter publiek aantrekkelijk wordt. Blitzen Trapper slaagt er echter in te polijsten zonder wezenlijk afbreuk te plegen aan de diepgang in de muziek. De scherpe randjes lijken dan wel grotendeels te zijn verdwenen, de luisteraar wordt nog wel degelijk verrast. Dit maakt Destroyer of the Void tot misschien wel het beste album van Blitzen Trapper tot nu toe.
De zoektocht naar het perfecte liedje leidt dus gelukkig (nog) niet tot afvlakking van het geluid van Blitzen Trapper, maar dit ligt wel op de loer als deze lijn verder wordt doorgetrokken. Was Wild Mountain Nation nog voorzien van veel experimenteerdrang en bezat Furr nog veel scherpe kantjes, Destroyer of the Void moet het vooral hebben van verrassende wendingen en ingrediënten. Een stap verder in de richting van gladde pop zou Blitzen Trapper geen goed doen.
Blitzen Trapper live in Nederland:
10 november: Melkweg, Amsterdam
19 november: Crossing Border Festival, Den Haag
Simon van Boxtel 
