Metafictie versus hack&slash

Metafictie, de stijlfiguur waarbij een boek of film bewust verwijzingen naar het betreffende medium opvoert, is niets nieuws. Zo koos Julia Roberts’ personage Tess er in Oceans Twelve voor zich te vermommen als Julia Roberts en blinkt televisieserie Supernatural uit in meta-afleveringen, waaronder eentje waarin de twee hoofdrolspelers in een parallel universum terechtkomen waar ze acteurs blijken te zijn in een televisieserie. Dat verbleekt allemaal bij This Is the End, waarin regisseurs Seth Rogen en Evan Goldberg zoveel mogelijk acteurs hebben opgetrommeld voor een cameo… als zichzelf!

Daar is-ie weer… de Apocalyps

De film is een uitgebreide versie van de korte komedie Jay and Seth Versus the Apocalypse uit 2007. Jay Baruchel (How To Train Your Dragon, Tropic Thunder) zoekt zijn oude maatje Seth Rogen op in Los Angeles voor een ouderwetse sessie vol videogames, afhaalpizza’s en wiet. Hij is niet erg enthousiast wanneer Rogen hem overhaalt naar de  housewarming van James Franco te gaan, vooral omdat hij daar verreweg de minst bekende acteur is. De meeste beroemdheden op het feestje – waaronder Rihanna, Michael Cera en Aziz Ansari – sneuvelen al snel wanneer zich halverwege de party een enorm gat opent in Franco’s achtertuin dat rechtstreeks naar het hellevuur lijkt te leiden. Her en der verschijnen blauwe lichtbundels die mensen opzuigen de hemel in, maar daar horen de feestgangers duidelijk niet bij.

Al snel blijven er slechts zes mannen over in het huis: James Franco, Jonah Hill, Seth Rogen, Jay Baruchel, Danny McBride en Craig Robinson, hetgeen een weg plaveit naar veel penishumor en het op de schop nemen van elkaars films. Nadat het illustere zestal alle deuren heeft gebarricardeerd met Franco’s kunstwerken vermaken ze zich aanvankelijk prima, onder andere door een sequel op te nemen voor de film Pineapple Express, de massa’s aanwezige drugs achterover te slaan en het enige aanwezige pornotijdschrift goed te gebruiken. Maar met een brandend Los Angeles op de achtergrond vermindert het aanwezige voedsel omgekeerd evenredig met de toename van het aantal rondvliegende bloedspetters (‘Geen zorgen, ze komen ons vast als eerste redden… we zijn acteurs!’).

Bier = sterren

Geen huis is heilig in This Is the End. Regisseur Evan Goldberg laat zich er trots op voorstaan dat hij elke acteur zover heeft gekregen een stuk van het script te weigeren, Franco en Rogen uitgezonderd. Hill is de meest optimistische happy camper ooit met verdacht veel feminiene maniertjes. Rogen krijgt er veelvuldig van langs voor zijn suboptimale rol in The Green Hornet. Natuurlijk haasten de acteurs zich in ieder interview te vermelden dat hun alter ego’s in de film groteske en gefictionaliseerde versies zijn van henzelf, maar ze weten stuk voor stuk verdomd goed te overtuigen. Samen met de Apocalyps loopt echter ook de humor meer en meer uit de hand; het aan te raden promillage om de bioscoop mee binnen te wandelen is dan ook minimaal 0,3. Per twee biertjes stijgt de sterrenwaardering met een halve punt.