Boeken / Fictie

De hoer, de monnik en de kunstenaar

recensie: Marina Fiorato (vert. Carla Benink) - Het raadsel van Botticelli

Als je het speurwerk van Dan Browns Da Vinci Code in een setting van Sarah Dunants De geboorte van Venus laat afspelen zou je zo maar eens kunnen uitkomen bij Het raadsel van Botticelli.

In deze roman van Marina Fiorato (De glasblazer, De madonna van Saronno) stuit de prostituee Luciana onbedoeld op een veelomvattend complot. Nadat zij model heeft gestaan voor het beroemde La Primavera van Sandro Botticelli stuurt deze haar weg zonder haar te betalen. Uit woede steelt Luciana een miniatuur van het schilderij. Hiermee zet ze helaas meer in gang dan haar lief is.

Italië op een keerpunt

Al snel blijkt dat het stelen van het miniatuur geen goed idee was. In een poging van een onbekende achtervolger om het doek terug te krijgen wordt Luciana spoedig omringd door een aantal doden. Met behulp van de monnik Guido probeert ze haar achtervolger van zich af te schudden. Ondertussen probeert het tweetal te achterhalen waarom het schilderij La Primavera van een dergelijk belang is dat daarvoor brutale moorden moeten worden gepleegd.

Het doek blijkt een belangrijke boodschap te bevatten die het tweetal door heel Italië zal leiden. Machtige mannen uit even zo machtige staten (Florence, Milaan, Venetië) lijken betrokken bij een groots complot dat de geschiedenis van Italië drastisch moet veranderen. Het is aan Luciana en Guido om dat complot te ontrafelen en de op handen zijnde gebeurtenissen te stoppen. En hun enige wapens zijn La Primavera en hun eigen inventiviteit.

Net geen Dan Dunant

De zoektocht van Luciana en Guido is best vermakelijk leesvoer. Maar het mist de snelheid van de eerdergenoemde Dan Brown. En hoewel het Italië uit de Renaissance keurig in beeld gebracht is, wordt het nergens zo levendig als bij Sarah Dunant. In beide gevallen is het raadsel van La Primavera daarvan de oorzaak. Het beroemde schilderij van Botticelli is al eeuwenlang voer voor discussie onder de kunstkenners.

Het schilderij zit vol met symboliek en verborgen bedoelingen. Fiorato maakt daarvan dankbaar gebruik voor haar verhaal. Maar je krijgt het idee dat ze hierin een beetje doordraaft. Niet alleen koppelt ze ieder afgebeeld persoon aan een stad waar Luciana een volgende stap in haar speurtocht moet maken, ook alle bloemen hebben een betekenis. Elk detail wordt gebruikt om het geheime complot te duiden. Fiorato gaat nog nét niet zo ver dat je alle grassprietjes moet tellen en die afzonderlijk een betekenis moet toekennen.

Kennis goed, presentatie matig

Het raadsel is gewoon net iets te veel van het goede. Hoe mysterieus het schilderij van Botticelli ook is, zó mysterieus als het in dit boek wordt gemaakt, lijkt behoorlijk overtrokken. En al die overdreven aandacht voor de details op het schilderij gaat ten koste van de vaart van het verhaal en de accuraatheid van het geschetste Italië ten tijde van de Renaissance. En dat is jammer, want je merkt dat de schrijfster wel degelijk haar geschiedenis kent. Als ze zich een wat bescheidener doel had gesteld, was dit een klassieke historische roman geworden. Nu is het aangenaam, maar niet hoogdravend, vermaak.