Boeken / Strip

Waanklanken

recensie: Waanklanken

Het album Waanklanken bevat twee korte verhalen die ontegenzeggelijk het vakmanschap van auteur Erik Wielaert verraden. De tekenstijl is om van te smullen. Het eerste verhaal ‘Met de muziek mee…‘ heeft reeds eerder in het Groningse stripblad GR’NN gestaan. Speciaal voor deze gelegenheid heeft Erik Wielaert dit verhaal opnieuw bewerkt.

~

Het is een ingetogen verhaal waar de gruwel zich ophoudt in benauwde, morsige steegjes. Het is al eerder gezegd, in de wereld van Erik Wielaert is niets wat het lijkt. Laat je dus niet misleiden door zwijmelende vioolmuziek en serene kindergezichtjes.

Muziekindustrie

Het tweede verhaal ‘De tol van de roem‘ is explicieter van toon. Een middelmatig hobbybandje krijgt van een plotseling opduikende geest de gelegenheid drie wensen te doen. Het vervolg laat zich raden. Maar zoals zo vaak is het ook hier wachten op die ene onvermijdelijke misstap. In veel verhalen van Erik Wielaert is het geluk slechts kortstondig.
Het is als het leven zelf: ongrijpbaar en ondoorgrondelijk. Tevens wordt in dit verhaal de huidige muziekindustrie met een fileermes ontleed. Want dat het tegenwoordig allang niet meer om de muziek gaat, is een understatement. Al snel speelt de commercie een deuntje mee. In het

~

begin nauwelijks hoorbaar, maar allengs steeds luider. Tot het de muziek volledig overstemt. Al deze schrijnende aspecten worden met veel humor gebracht. Waarmee dan ook meteen één van de sterke punten is genoemd van Erik Wielaert. De hemelse lach en de satanische grijns gaan bij hem hand in hand.

Met deze verhalen heeft Erik Wielaert weer eens bewezen dat hij het korte werk in de vingers heeft. Nu is het wachten op de eerste avondvullende voorstelling.