Geen vrolijke zomermuziek

Het gaat hier namelijk niet om zomaar een schijfje, maar om de titelloze nieuwe cd van The Cure, de band die door velen wordt beschouwd als voorloper van de gothic-scene en door de fans vaak in één adem wordt genoemd met jaren 80-bands als Depeche Mode, New Order en diens voorloper Joy Division (waarvan zanger Ian Curtis in 1980 zelfmoord pleegde). Hippe bands als Interpol en Franz Ferdinand zijn er zeker door beïnvloed. Geen vrolijke zomermuziek dus, ook op dit nieuwe album niet.

Krassende gitaren

Baden in de ellende zullen we, maar eigenlijk hadden we ook niet anders verwacht. Niet geschikt voor de depressieve zielen onder ons, oftewel: Luisteren op eigen risico!

To know it’s all too late. She will never be the one for me. She will never be enough. She will never be the one for me. We will never be in touch. I will never be the one for her. I will never be enough. I will never be the one for her. We will never be in love

zingt een nog altijd getergde Robert Smith in het nummer Never. The Cure gaat weer meer in de richting van Pornography (1982) en Disintegration (1989, met daarop juweeltjes als Lullaby en Lovesong). Voor de fans van albums als Kiss Me Kiss Me Kiss Me (1987), Wish (1992, met Friday I’m In Love) en Wild Mood Swings (1996) is het aanvankelijk waarschijnlijk even slikken. Verwacht dit keer geen mechanisch klinkende drums en semi-vrolijke orgelpartijen. Die tijd is voorbij. De nadruk ligt nu veel meer op de krassende gitaren. Andere tijden, andere werkwijzen.

Huwelijk

Zo nam de band voor dit album voor het eerst een producer in de arm. De eer viel ten deel aan Ross Robinson, vooral bekend van zijn werk voor bands als Korn en Slipknot. Misschien niet direct een voor de hand liggende keus, maar wonder boven wonder heeft het goed uitgepakt. Robinson gaf Smith in de studio de opdracht te zingen terwijl de band aan het spelen was (dus geen afzonderlijke opnames). Hierdoor is er veel meer dan ooit sprake van interactie. Het klinkt alsof de band is herboren. “This is how I always imagined making records could be, nothing comes close to what I felt while we were making this album”, aldus Robert Smith. De voorwaarden voor een goed huwelijk zijn aanwezig en ik meld me hierbij aan als getuige.

Herfst

Waarom platenmaatschappij Geffen heeft besloten om dit schijfje nou juist in de zomer uit te brengen, ik kan zo snel even geen reden bedenken. Wel zijn er genoeg redenen om het juist niet in de zomer uit te brengen. Die mag je er zelf bij verzinnen. Was het alvast maar herfst.