Tag Archief van: Getaway

The Clean Getaway
Muziek / Album

The Clean al vier decennia aan de top

recensie: The Clean - Getaway
The Clean Getaway

Op 2 december 2016 was er plotseling een release van The Clean. Het album Getaway uit 2001 verscheen opnieuw op Merge Records. De groep uit Nieuw-Zeeland heeft al een aantal jaren geen nieuw materiaal uitgebracht, maar gaat stug door met het opnieuw uitgeven van eerdere releases.

The Clean wordt beschouwd als invloedrijk. De muziek van de groep heeft zich in de tientallen jaren nogal ontwikkeld en is altijd van hoge kwaliteit. De groep bracht albums uit op labels als Rough Trade, Matador en Flying Nun. The Clean maakt net zo gemakkelijk primitieve punk als minimalistische pop, staat aan de wieg van shoegaze, blinkt uit in progrock en speelt met grote regelmaat een psychedelische rockballade.

De broers Hasmish en David Kilgour hebben de groep opgericht in 1978. Elke muzikale grens mocht overschreden worden; het duo wilde op elk muzikaal terrein excelleren en maakte vooral nummers met een wat langere adem dan de drie of vier minuten hitpotentie. The Clean nam in de lange loopbaan slechts vijf albums op en heeft nauwelijks hitnoteringen gehad. Debuut Vehicle verscheen in 1990, Modern Rock (1994), Unknown Country (1996), Getaway (1991) en Mister Pop (2009) volgden. Daarnaast verschenen diverse compilaties.

Feedback en riffs

Bij Getaway is als bonus een schijfje met maar liefst twee live albums. Slush Fund (2001) en Syd’s Pink Wring System (2003) zijn leuk om een keer te beluisteren, maar hebben niet veel toegevoegde waarde. Ze bevatten geen nieuwe nummers en de versies van de podia zijn vooral kopieën van de studioversies. Getaway is het goede deel van deze release. Bij beluistering wordt duidelijk dat groepen als My Bloody Valentine, Stone Roses, Ride en Slowdive schatplichtig zijn aan The Clean. Nummer na nummer is er het roterende gitaargeluid en vallen de dansbare lijnen in de melodie op. In elke song is er feedback en klinken dreunende riffs. Er geen muur van geluid zoals bij The Jesus and Mary Chain en My Bloody Valentine, maar de kiemen zijn hoorbaar.

Zoals op bijna alle releases verwelkomen de leden van The Clean wat vrienden. In ´Alpine Madness´ en ´Circle Canyon´ spelen Georgia Hubley en Ira Kaplan van Yo La Tengo mooie gastrollen. Het is onbekend of de groep op enig moment nog met nieuw materiaal zal komen. Het repertoire van The Clean ligt met de releases op Merge Records in de schappen van de winkels. Het grootste deel van het oeuvre is voor handen en dat is goed nieuws voor de echte muziekliefhebber.

 

The Clean Getaway
Muziek / Album

The Clean al vier decennia aan de top

recensie: The Clean - Getaway
The Clean Getaway

Op 2 december 2016 was er plotseling een release van The Clean. Het album Getaway uit 2001 verscheen opnieuw op Merge Records. De groep uit Nieuw-Zeeland heeft al een aantal jaren geen nieuw materiaal uitgebracht, maar gaat stug door met het opnieuw uitgeven van eerdere releases.

The Clean wordt beschouwd als invloedrijk. De muziek van de groep heeft zich in de tientallen jaren nogal ontwikkeld en is altijd van hoge kwaliteit. De groep bracht albums uit op labels als Rough Trade, Matador en Flying Nun. The Clean maakt net zo gemakkelijk primitieve punk als minimalistische pop, staat aan de wieg van shoegaze, blinkt uit in progrock en speelt met grote regelmaat een psychedelische rockballade.

De broers Hasmish en David Kilgour hebben de groep opgericht in 1978. Elke muzikale grens mocht overschreden worden; het duo wilde op elk muzikaal terrein excelleren en maakte vooral nummers met een wat langere adem dan de drie of vier minuten hitpotentie. The Clean nam in de lange loopbaan slechts vijf albums op en heeft nauwelijks hitnoteringen gehad. Debuut Vehicle verscheen in 1990, Modern Rock (1994), Unknown Country (1996), Getaway (1991) en Mister Pop (2009) volgden. Daarnaast verschenen diverse compilaties.

Feedback en riffs

Bij Getaway is als bonus een schijfje met maar liefst twee live albums. Slush Fund (2001) en Syd’s Pink Wring System (2003) zijn leuk om een keer te beluisteren, maar hebben niet veel toegevoegde waarde. Ze bevatten geen nieuwe nummers en de versies van de podia zijn vooral kopieën van de studioversies. Getaway is het goede deel van deze release. Bij beluistering wordt duidelijk dat groepen als My Bloody Valentine, Stone Roses, Ride en Slowdive schatplichtig zijn aan The Clean. Nummer na nummer is er het roterende gitaargeluid en vallen de dansbare lijnen in de melodie op. In elke song is er feedback en klinken dreunende riffs. Er geen muur van geluid zoals bij The Jesus and Mary Chain en My Bloody Valentine, maar de kiemen zijn hoorbaar.

Zoals op bijna alle releases verwelkomen de leden van The Clean wat vrienden. In ´Alpine Madness´ en ´Circle Canyon´ spelen Georgia Hubley en Ira Kaplan van Yo La Tengo mooie gastrollen. Het is onbekend of de groep op enig moment nog met nieuw materiaal zal komen. Het repertoire van The Clean ligt met de releases op Merge Records in de schappen van de winkels. Het grootste deel van het oeuvre is voor handen en dat is goed nieuws voor de echte muziekliefhebber.