Talent van eigen bodem - II: Een interview met Propeller - "Zwetsloot manifesteerde zich min of meer als vijfde bandlid"

Muzikaal wordt door recensenten bij Propeller vaak gerefereerd aan bands als Motorpsycho, Sonic Youth, Shellac, My Bloody Valentine en Blonde Redhead. Zelf schijnen de Propellers helemaal weg te zijn van het uit Seattle afkomstige Minus the Bear. Vanaf het moment dat drummer Wilfred Hofstetter -voorheen Bluemenfield- de gelederen kwam versterken in januari 2002, begon Propeller in de Groningse underground-scene een zekere naamsbekendheid op te bouwen. De afgelopen jaren leverde ze dat onder andere voorprogramma’s op voor Nada Surf (Vera, Groningen) en Black Rebel Motorcycle Club (Oosterpoort, Groningen).

The midnight Ghost

Debuutalbum The Midnight Ghost – de titel is afkomstig uit een boek van Jack Kerouac – werd uitgebracht bij Rara Records, het label dat zich steeds nadrukkelijker manifesteert als hofleverancier van aankomend indie- en postrocktalent. Propeller is bij Rara onder meer labelgenoot van hippe indierockers Blues Brother Castro en postrockers Vladimir. Volgens onze informatie hadden ook Zabel, Livingroom Records en nieuweling Subroutine Records interesse. “Dat van die eerste twee hoor ik voor het eerst”, aldus zanger Frank Hiep. “Subroutine was inderdaad wel geïnteresseerd, we wilden in principe ook graag met ze in zee, maar uiteindelijk hadden we bij RARA een beter gevoel. Wat dat betreft hebben we duidelijk gekozen voor zekerheid”. Op de vraag waarom het debuutalbum eigenlijk zo lang op zich heeft laten wachten, antwoordt Frank: “Dat komt omdat we nog op zoek waren naar een eigen stijl. Ons repertoire schoot werkelijk alle kanten op; van popballade tot Motorpsychorock tot Sonic Youth experiment. We hadden tot voorkort alle vier het gevoel dat we nog niet klaar waren voor een plaat”. Dat Propeller bij elk optreden voor de dag kwam met een nagenoeg nieuwe setlist, moet ook in dat licht worden gezien.

Ook op The Midnight Ghost staat weer veel nieuw materiaal. De muziek laat zich nog het best omschrijven als een mix van melodieuze pop, dwarse noise en ingenieuze mathrock, terwijl ook de geniale gekte van At.The.Drive-in constant op de loer ligt. Floodline is daarvan het beste voorbeeld. Karakteristiek voor Propeller zijn de stuwende drumritmes – af en toe misschien iets te veel bekken -, Franks breekbare, emotionele vocalen en de schelle, nerveuze ‘Sonic Youth of Shellac’-gitaartjes. Duidelijk geen muziek om bij weg te zwijmelen.

Opgefokt

Ondanks dat de plaat slechts een klein half uur klokt – langer moest-ie wat mij betreft ook echt niet duren -, mist ondergetekende het rustpunt. Frank: “Het is inderdaad een behoorlijk opgefokte plaat geworden en toch wordt dit in principe onze basisset, van hieruit proberen we verder te kijken. Het is bijvoorbeeld de bedoeling dat we meer gaan optreden. Kijk, als je geen plaat hebt, kom je gewoon nergens. Je moet iets kunnen laten zien. Zie de plaat als een handvat”. Frank trekt de vergelijking met andere culturele beroepen: “Als regisseur besta je ook pas vanaf het moment dat je een film maakt waarover geschreven wordt en waarvoor mensen naar de bioscoop gaan. Hetzelfde geldt voor een schilder; pas nadat je een collectie in een galerie hebt geexposeerd tel je mee”.

Propeller featuring DJ Zwetsloot

Als ik ze vertel over de rol die producer Corno Zwetsloot heeft gespeeld tijdens de opnames van Audiotransparents tweede album Nevland verschijnt er plots een blik van herkenning in Franks ogen. “Zijn bemoeienis was ook in ons geval erg groot, maar alleen omdat wij dat toestonden. Corno stelde vooraf de vraag ‘Wil je dat ik me ermee ga bemoeien?’. Als je het niet wilt zet ik gewoon de band aan en roep ‘Band loopt’…” Wilfred vult aan: “Zwetsloot manifesteerde zich min of meer als vijfde bandlid. Hij heeft ons ontzettend goed geholpen, zowel door kritisch te kijken naar wat wel werkt en wat niet, en ook met arrangeren”.

Geanimeerd verteld hij een anekdote over de opnames van de gitaarpartijen. “Na het opnemen vroeg Corno aan Frank en Just [van Es- LD.] of ze het resultaat OK vonden. Beide waren erg onder de indruk. Volgens Corno klonkt het echter als ‘een Wehkamp-Stradivarius over een set computerboxjes’, waarna hij liet horen hoe het ook kon.” Frank: “Je moet ook niet vergeten dat we nooit eerder een ‘full length’ hadden opgenomen. Wat dat betreft hadden we geen idee wat ons te wachten stond. Veel van de toevoegingen die je hoort zijn trouwens live ingespeeld op echte instrumenten, zoals klokkenspel, philicorda, optigan again, piano, melodica, maar we hebben ook gebruik gemaakt van samples. Het liefst willen we die samples ook live kunnen brengen; zo denken we er over om daarvoor iemand aan te trekken, maar”, zo benadrukt hij, “daarover bestaat nog geen eenduidigheid”.

Onvolkomenheden

Als ik zeg dat in mijn ogen de vocalen op The Midnight Ghost af en toe dreigen te verzuipen in de reverb/delay en dat dit ten koste gaat van de teksten, blijkt dat Propeller de zang vooral ziet als extra instrument. Frank: “In die zin zijn teksten ook minder belangrijk. Sterker nog, de tekst interesseert me niet zo veel, het gaat voornamelijk om de sfeer en de klank”. Toch lijkt ook de basdrum niet helemaal uit de verf te komen. Frank: “Klopt, er zit weinig definitie in. Eigenlijk merkten we dat pas achteraf”.

Ondanks het ontbreken van singlemateriaal is Propeller een serieuze kanshebber in de categorie ‘Beste Nederlandse debuut 2005’. Houd de concertladder in de gaten!

Inmiddels staat vast dat de cd-presentatie op 29 december plaats zal vinden in Vera (Groningen). Op 12 januari is Propeller samen met labelgenoten Blues Brother Castro en Vladimir te zien tijdens een showcase van Rara Records in de Groninger Club 29.