Maar het publiek vond van wel - Adriana Miki: 'Ik ben niet zo goed in samba'

De Braziliaanse Adriana Miki zette het Limburgse Maastricht even in het middelpunt van de Zuid-Amerikaanse muziek. Met haar mengeling van jazz, samba en bossanova bespeelde ze haar publiek in de bovenzaal van Het Theater aan het Frijthof. Ze is zaterdag 16 oktober nog live te horen in IJmuiden.

Het debuutalbum van Miki verscheen in 2009 onder de titel Sashimiki en kwam direct in Nederland uit. Tot veel bekendheid voor de zangeres heeft deze release tot op heden niet geleid. Het album bleef vooral bekend onder de fijnproevers van jazz en wereldmuziek. Nu, een jaar later, was er een liveoptreden van deze dame als onderdeel van een tournee door Nederland en België.

Iedere concertbezoeker zal zich na dit concert wel tegoed willen doen aan het album. Composities van Miki zelf – maar ook van andere Braziliaanse componisten – zijn zowel op het album als tijdens de liveshow te horen.

Gekleurde viltrolletjes

Adriana Miki werd geboren in Sâo Paulo, Brazilië, maar verruilde haar geboorteland een paar jaar geleden voor het Europese Portugal. Een verandering van continent, weliswaar met behoud van de taal, maakte toch behoorlijke indruk op haar, zo laat Miki tijdens het optreden weten. Miki zingt al van kinds af aan, maar zocht pas in 2007 de aandacht buiten de beslotenheid van de huiselijke kring.

Pas toen ze haar emoties beter wilde uiten, gaf ze haar grote passie voor de muziek gestalte door te zingen; dat werd haar uitlaatklep. Met haar licht hese stem laat ze sindsdien menig liefhebber ademloos luisteren.

Op Sashimiki bedient Miki zich vooral van ingetogen composities in een ingetogen arrengementen. Natuurlijk vinden we de sfeer van het album ook in grote mate terug in haar live performance. Maar de uitwaaierende intstrumentale toevoegingen van haar band en het uitstekende interactieve samenspel, dat voldoende ruimte biedt aan improvisatie, laat de jazzkant van Miki tot leven komen. Een band met als bezetting vleugel, basgitaar, drums en saxofoon. Helaas geen accordeonist, zoals we af en toe op het album horen.

Op de achtergrond van het podium ondersteunt een pallet aan kleurrijke, gefotografeerde viltrolletjes de muziek. Het vilt kleurt mee met de stemming van de muziek. Het is een belangrijk onderdeel van de show, getuige het feit dat Miki aan het eind vroeg of we genoten hebben van de kleuren en de muziek.

Opwindend

In het Theater aan het Frijthof ging Adriana Miki van start met een heerlijke, wereldse interpretatie van de jazz. Haar band speelde geïnspireerd, terwijl Miki langzaam ontdooide en zichtbaar steeds meer opging in de muziek. De ruim honderd aanwezige liefhebbers werden een dik uur lang getrakteerd op datgene waar ze voor gekomen waren, zoals te lezen was in de concertaankondiging waarin de jazz eerder werd genoemd dan bossanova en samba.

Zeker is dat voor velen het concert een eerste kennismaking was met Miki en haar band. Ze opende de show met een jazzy uitvoering van ‘Vento Norte’, gevolgd door een eerste break, waarbij ze het publiek toesprak over hun reis en uitleg gaf over de oorsprong titels en componisten van haar muziek.

Ontroerend door de kale bezetting en gedreven uitvoering van de eigen compositie ‘Cai em Mim’, virtuoos begeleid door Paulo Barros en aan de piano gezongen door Miki. Alleen al het intro, waarbij Barros de toetsen bespeelde op een jazzy manier en langzaam naar de ballade verschoof, is onderhoudend, mooi en opwindend. Deze song opent ook haar debuutalbum en is daar eveneens een van de hoogtepunten.

Tijgerin

Miki speelde één samba, ‘Vigia’, met de mededeling dat ze niet zo goed is in de samba. Dat konden de concertbezoekers niet onderschrijven: haar samba was net zo goed als haar jazz- en bossanovanummers.

Miki bewoog af en toe wat schuifelend over het podium en verdween naar de achtergrond als de bandleden zonder haar musiceerden. In een nummer aan het einde van de set ging ze als een tijgerin liggen op het podium en zagen we haar pas bij de afsluiting van het nummer herrijzen. Het gaf een machtige indruk van de muziek, die Miki als het ware klein kreeg, zodat ze de podiumvloer moest opzoeken.

Een toegift zat er niet in. Niet omdat het publiek niet enthousiast was, maar er was een probleem met saxofonist Manuel Lourenço, die kramp in zijn vingers had na het virtuoze spel.
Miki heeft met haar band indruk gemaakt op het publiek, dat hongerig op zoek gaat naar het album van deze Portugees-Braziliaanse alleskunner.