Magisch concept laat de realiteit een weekend achter zich

keer de Nederlandse singer-songwriter Emil Landman. Er mogen maar vijfentwintig mensen per keer de watertoren betreden en daarvoor moet men een uur tot anderhalf uur van tevoren aanwezig zijn voor om zeker te zijn van een plekje. Of er zo vroeg van tevoren al zoveel mensen in de rij gestaan zouden hebben zonder de aanwezige zon valt te betwijfelen, maar voor nu was het prima uit te houden.

Op de tweede verdieping van de watertoren wacht Emil de bezoekers op voor een akoestische set in een intieme setting. De akoestiek in de hoge ruimte is perfect voor zijn zuivere stem. Elke beweging is duidelijk te horen, dus iedereen zit muisstil op of onder het verkregen dekentje. Het is zó stil dat het in het begin nog een beetje ongemakkelijk aanvoelt om te applaudisseren na een nummer. Emil blijkt niet alleen goed te kunnen zingen, hij vertelt ook fantastisch over zijn tijd in Amerika en over het dagelijkse leven. Een plotselinge valse noot is dan ook gauw weggekletst. Bij het nummer ‘Mirror’ gebruikt Emil zijn gitaar tevens als percussie-instrument en is de vergelijking met Ben Howard snel gelegd. In de rest van de set is gelukkig een meer eigen sound te herkennen, waarbij ‘Leaves’ en ‘A Bargain Between Beggers’ er uit springen. De set is door de puurheid en het intieme aspect van de watertoren een hele fijne verrassing.

Een andere show van vandaag die intiem aanvoelt, is de afsluitende act van de grote zaal: Kim Janssen. Hoewel hij nogal karig en onwennig wordt aangekondigd en het festival wordt afgekondigd door presentator Michael Schaap, is zijn optreden een erg fijne afsluiter. De laatste zonnestralen schijnen naar binnen en het aanwezige publiek geniet zichtbaar met een laatste biertje van vooral nieuwe muziek van Kim. Vanaf het balkon is dit geheel een prachtig plaatje en is een laatste blik op Grasnapolsky 2014 gelegd.

Magisch concept
Radio Kootwijk blijkt een prima locatie te zijn voor een festival als Grasnapolsky. Zelden zijn er zoveel mensen verwonderd geweest over een festivallocatie in Nederland. Met veel indiefolk en singer-songwriters in de programmering is dit een magisch concept op een magische plek en ook nog eens in de juiste tijd van het jaar. Grasnapolsky voelde als een echt intiem winterfestival, ook al was het niet echt winters koud. Het festival voelde daarnaast ook echt als even weg te zijn van de echte wereld, een ontsnapping aan de realiteit voor twee dagen. We waanden ons allemaal even in een droomwereld.

Hoewel de rustgevende line-up juist past bij een festival als deze (want om compleet uit je dak te gaan zijn er tientallen andere festivals te bezoeken in ons land), wordt er voor een volgende editie hopelijk iets meer over de grenzen gekeken en wordt er nog iets meer spice toegevoegd aan de programmering. Het was goed te merken bij de show van de Afterpartees en bij dj st. Paul op de zaterdag dat het publiek na het genieten van gitaarmuziek ook behoefte heeft aan wat (voorzichtige) danspasjes. Logisch natuurlijk dat bij deze editie nog op safe werd gespeeld en dat het vooral aftasten was naar wat zou werken. Hopelijk wordt het Grasnapolsky concept volgend jaar helemaal compleet gemaakt. Op naar #gras15!