Overweldigend

Soms lijkt het wel of de roem de onbekende artiesten vooruit gesneld is als je kijkt naar de rijen die voor de deur staan. Een enkel goed liedje op Youtube en een goed verhaal op Facebook doet de muzikale harten sneller kloppen en de toeloop direct toenemen. Natuurlijk zijn er dan teleurstellingen bij. Openbaringen zijn echter het fijnst om te ontdekken. De laatste jaren is ook de woensdag als muziekavond toegevoegd. Met name voor de conferentiegangers fijn om meer te kunnen meepakken uit de muzikale snoepwinkel. De meeste acts van woensdag treden daarnaast ook op donderdag of vrijdag op.

EuroSonic donderdag

Benjamin Clementine

Na een middag voorproeven tijdens PlatoSonic in de platenzaak en de Coffee Company begint rond acht uur de festivalavond. Sumie is een vrouw met gitaar op een stoel die haar breekbare liedjes is gaan schrijven toen ze moeder werd. Een stem die gevoelige mooie liedjes vertolkt. Jammer dat ze het vertrek van het publiek persoonlijk opvat terwijl een deel toch echt probeert veel acts te horen. Na een snelle voettocht naar de Stadsschouwburg is de rij voor het optreden van Benjamin Clementine werkelijk ontmoedigend. Velen kiezen dan ook voor een ander optreden zodat het mogelijk is om na ruim twintig minuten toch nog de helft van het optreden van deze Engelse Fransman mee te maken. Clementine speelt en zingt de sterren van de hemel. Gezeten achter de vleugel en gehuld in een zwarte ochtendjas met daaronder slechts een legging, laat deze voormalige zwerver zijn stembanden horen in alle openheid. “Ik verwachtte ongeveer tien man bij mijn optreden,” laat Clementine overdonderd weten. Na het verbod op een toegift laat hij zich echter niet wegsturen en speelt hij achter de vleugel toch nog een extra lied. Een overweldigend talent. Vervolgens is Bear’s Den een heel fijn bandje in de stijl van Mumford en Sons, maar tegen de goede indruk van net daarvoor is het lastig opboksen. Toch slagen de mannen erin een uitstekende staalkaart af te leveren van hun kunnen.

De ster van de IJslandse Asgeir is snel rijzende. Na het snelst verkopende debuutalbum ooit op IJsland verovert hij nu de rest van de wereld. Zijn falset gecombineerd met elektronische en akoestische klanken is onweerstaanbaar. De duistere lichtshow in de Schouwburg is passend bij de soms mysterieuze klanken van de uitstekende composities van Asgeir Trausti. De nu nog ietwat verlegen zanger, componist, toetsenist en gitarist zal in korte tijd gaan uitgroeien tot een ster. Vermeldenswaard is dat zijn IJslandse album in het Engels vertaald is door collega John Grant en onder de titel In The Silence begonnen is aan zijn zegetocht.

Vrijdag soms een missertje
Het is en blijft lastig kiezen uit de 121 acts op donderdag en de 115 acts op vrijdag. Het is zuur als de gekozen act dan niet presteert wat je verwacht had, in de wetenschap dat op dezelfde tijd mogelijk wel de ontdekking van de dag elders gespeeld heeft. Het Belgisch talent Scarlett O’Hanna weet met haar rockende show maar met moeite te overtuigen in de bovenzaal van café de Spieghel. Voordat de laatste noten klinken is het snel inpakken en aanschuiven bij de heftige show van Solitary Zebra, die met veel energie geen gevoelige snaar weet te raken. Na drie liedjes voelt het alsof er van binnen nog niets is gaan groeien.

Jacco Gardner

Na hun debuutalbum zijn de verwachtingen voor The Weatherman uit Portugal hooggespannen. Naar later blijkt te hoog gespannen. Ondanks de vakkundige begeleiding van zijn band weet zanger Alex Monteiro de goede noten niet te zingen. Of hij zichzelf onvoldoende kon horen blijft in het ongewisse, maar na de single ‘Fab’ is het tijd voor Jacco Gardner. In het prachtige houten paviljoen dat als Moulin Rouge tijdelijk plaats biedt aan een podium, zetten verse Ebba Award-winnaar Jacco Gardner en band een overtuigende show neer. Omgevallen versterkers, een uit elkaar vallend drumstel, een weigerende zangmicrofoon of een brom in de akoestische gitaar brengen Gardner en de mannen niet van hun stuk. De show is perfect en helemaal in de stijl van het bejubelde debuutalbum Cabinet Of Curiosities. De entourage van de tijdelijke zaal past prima bij de muziek van dit veelbelovende Nederlandse talent.

In het geheel buiten  de stad gelegen theater Forum Images speelt de uit Engeland afkomstige Nadine Shah. Haar in augustus verschenen debuutalbum Love Your Dum and Mad heeft de verwachtingen hoog doen oplaaien. Vanaf de eerste seconden is al duidelijk dat Shah de verwachtingen meer dan waarmaakt. De trefzekere begeleiding en smakelijke toetsen die Shah zelf bespeelt ondersteunen haar fraaie liedjes, vertolkt met een stem met zeggingskracht. De beetje lacherige Shah is haar schaamte nog niet voorbij maar krijgt de handen stevig op elkaar. De show vormt een waardige afsluiter van een mooie festivalavond.