Mogen we Eivør even voorstellen?

Het concert van Eivør in Hamburg vindt plaats in een straat achter de beroemde Reeperbahn in een oude bioscoop. Dat is een goede plek om die stad te veroveren: het is op een paar honderd meter van het stamcafé van The Beatles, de plek waar vier jongens uit Liverpool besloten om een bandje te beginnen. De Prinzenbar laat aan de buitenkant geen pracht en praal zien, maar is van binnen prachtig met oude ornamenten in gips en met engeltjes. Een hele intieme plaats om een eerste concert van Eivør te beleven met zo’n tachtig toegestroomde muziekliefhebbers, die hun waardering niet onder stoelen of banken steken.

Hamburgs concert
Eivør start haar concert met een liedje in haar moedertaal om vervolgens het openingsnummer van Room te spelen. ‘Green Garden’ voelt als een warm bad dat de luisteraars omarmt. Samen met toetsenist Michael Black zet Eivør het geluid van een complete band neer. Percussie speelt ze deels met de voet en deels gebruikt ze een inheemse trom: een op een raamwerk gespannen doek waarmee ze opzwepende klanken en ritmes speelt. De nadruk ligt op het nieuwste album. Zo horen we natuurlijk de jongste single ‘Rain’. Maar ook het titelnummer ‘Room’ ontbreekt niet op de setlist.

Het (op het album) Engelse nummer ‘I Know’ krijgt een Faeröerse benadering onder de titel ‘Eg Veit’. Tussen de liedjes klapt het publiek uitzinnig zodat ze bijna niet kan starten met het volgende nummer. Het publiek roept de artieste tot tweemaal toe terug voor toegiften. Iedereen verlaat opgetogen de kleine zaal. De kwaliteit van Eivør is neergedaald in Duitsland.

Napraten over de show
Na de show en de enorme hoos aan concertbezoekers die de muziek van Eivør willen aanschaffen spreken we met haar in de dan lege concertzaal.

Wat een prachtige jurk draag je.
“Dank je. Mijn vriend heeft hem gemaakt van tafelkleedjes met macramé van mijn oma.”

Wat dacht je toen mijn eerste artikel op mijn blog verscheen?
“Ik dacht wat gebeurt hier? Ik moest het meteen delen! Leven van de muziek was altijd mijn droom. Toen ik zestien was dacht ik: ik ga nu een album opnemen en sinds die tijd leef ik van de muziek. Mijn albums zijn allemaal nogal verschillend. Ik houd ervan om steeds nieuwe dingen te ontdekken.” 

Inmiddels ben je naast de Faeröer eilanden bekend op IJsland, in Denemarken en begint Noorwegen te komen. Wanneer werd je bekend in IJsland?
“Ik verhuisde viereneenhalf jaar geleden naar IJsland om klassieke zangtechniek te leren. Ik had daar een band Krakan. IJslanders hebben een voorliefde voor muziek van de Faeröer eilanden. Vanaf toen is het succes daar begonnen en ik kom er nog steeds vaak.”

Je leeft nu in Denemarken?
“Ja, in Kopenhagen nu al zo’n zes jaar.”

Mis je de eilanden?
“Ja, heel erg en ik ga dan ook zo’n zes tot acht keer per jaar naar huis. Het is er zo bijzonder, de uitzichten en het feit dat je vier seizoenen kan beleven in één dag.”

Zelfs op je nieuwste album Room zijn veel invloeden te horen van de Faeröer eilanden.
“Dat klopt omdat vaak mijn invloeden uitkomen bij mijn wortels die daar liggen. Het gaat ook veel over familie en liefde.” 

‘True Love’ gaat over de liefde maar heeft een bijzondere video. Daar zie je De Dood een rol spelen.
“Het liedje is gebaseerd op een gedicht dat een vriend van me in Canada schreef. Ik heb daar de muziek bij geschreven en een andere vriend op de Faeröer eilanden maakte die bijzondere video erbij.”

Is het liedje ‘Boxes’, dat je vanavond zong, ontstaan toen je verhuisde naar Denemarken?

“Ja, ik heb het zo’n twee jaar geleden geschreven toen ik mijn huis verkocht omdat de man met wie ik nu getrouwd ben in Kopenhagen leefde. We besloten daar iets nieuws op te bouwen. Ik had zo’n fijn opgeruimd gevoel toen ik alles ingepakt had en alles schoon was. Ik voelde me bevrijd en dat gaf de inspiratie voor het lied.”

Zing je het liefste in Faeröer of in het Engels?
“Dat is heel moeilijk te zeggen omdat ik altijd ook in het Engels gezonden heb. Ik heb altijd gehouden van Leonard Cohen, Nick Drake en Neil Young, die prachtige liedjes schrijven. Er is een groot verschil om het te mixen met het zingen in Faeröers dat natuurlijk mijn moedertaal is. De twee talen zingen is fijn en ook het publiek wil de mix graag horen.”

De drum die je speelt: is dat een drum van de eilanden? En het instrument waarmee je de show opende?
“Nee, het is een Sámi-drum uit Noorwegen en ik startte op een kalimba uit Zuid-Afrika.”

DE INVLOEDEN 

Door welke artiesten werd je beïnvloed in je vroege jaren?
“Ik heb heel veel geleerd van een folkzangeres Annika Hoydal die nu al in de zestig is. Ze is een groot singer- songwriter en goed artiest. Ze kan goed verhalen vertellen. Daarnaast is ook Hanus G Johansen van grote invloed op me geweest.”

Is de muziekindustrie groot op de Faeröer eilanden?
“Ja, er komt veel muziek van de Faeröer eilanden en de scene is de laatste vijftien jaar groeiende. Dat is geweldig. Zo’n tien jaar geleden was er een soort muzikale bel waaruit heel veel muzikanten opkwamen zetten.”

Toen we reisden over de eilanden zagen we niet zoveel plaatsen om op te treden. Zijn ze er wel? Of is alles gecentraliseerd in Torshavn?
“Er zijn een paar podia maar we zouden er meer willen hebben. Rock ‘n’ roll-podia missen we op de Faeröer eilanden. Muzikanten klagen daar al vele jaren over. De centrale concertzaal ‘The Nordic House’ is gesitueerd in Tórshavn en die is erg mooi, maar je moet dan wel minimaal vierhonderd tickets verkopen en dat is niets voor opkomende bands. We hebben wel diverse zomerfestivals. Het populairste zijn Summarfestivalurin en het G festival.”

Welke andere muzikanten van de eilanden draag je een warm hart toe?

“Er zijn vele grote artiesten om te bewonderen. Maar om er een paar te noemen naast mijn invloeden: Kári P (singer/songwriter) en Teitur (singer/songwriter). Er is ook nog een groot aantal nieuwe en inspirerende bands als Orka, Hamferð, Guðrun and Bartal, Hogni, Knut en ik zou nog veel meer namen kunnen noemen. Er komt momenteel zoveel muziek van de eilanden.”

Is Teitur de enige artiest naast jezelf die het gemaakt heeft buiten de eilandgrenzen?
“Ik denk dat er ook andere bands zijn die carrière gemaakt hebben buiten de Faeröer eilanden zoals de metalband Týr. Zij hebben ook een grote fanbasis buiten de eilanden.”

Is het moeilijker om een carrière op te bouwen in de muziek als je van de eilanden komt?
“Dat is moeilijk te zeggen. Dat was twintig jaar geleden zeker het geval  maar het is in 2013 veel makkelijker omdat de wereld veel kleiner is geworden. Je moet er alleen op voorbereid zijn dat je veel moet reizen. Maar waar een wil en de passie er is, is er ook een weg.”

Ik hoor heel veel invloeden van Afrikaanse en Native Amerikaanse muziek. Of is dat Faeröers?
“De traditionele muziek van Faeröer licht dicht tegen Native Amerikaanse muziek aan en ik ben aardig beïnvloed door keelklank-zangers.”

DE TOEKOMST 

Het nieuwe liedje ‘Remember Me’ is heel mooi. Werk je aan een nieuw album?
“Ja, ik hoop in de zomer een nieuw album op te nemen. Ik werk eraan in mijn huiskamer als ik tijd heb.”

Als je optreedt doe je dat op blote voeten. Waarom doe je dat?
“Ik treed al zolang ik me kan herinneren blootvoets op. Ik voel me niet klaar om met schoenen aan het podium te betreden en ik voel me meer verbonden met de aarde, denk ik.”

Recent speelde je in Canada de rol van Marilyn Monroe. Gaan we daar ook hier wat van zien of was het een eenmalige gebeurtenis?
“Het was een geweldige ervaring. Ik houd van het werk van Gavin Gryars en de rol was een eer voor me. Ik hoop dat hij de wereld gaat overtrekken maar dan heeft hij veel financiële ondersteuning nodig. De tijd zal leren of dat gaat gebeuren.”

Je deed ook een tour met Lennart Ginman. Hebben jullie ook opnames gemaakt die we gaan horen?
“Ja, dat was een side project van me en het was interessant om samen te werken. We toerden samen en gingen daarna meteen de studio in. Dat was een heel intens proces en ben heel benieuwd om het eindresultaat te horen.”

Je won vele prijzen. Op welke ben je het meeste trots?
“Ik won dit jaar de songwriters-prijs in Denemarken. Ik ben daar momenteel het meeste trots op.”

Je werd dit jaar dertig jaar. Voelt dat als een mijlpaal?
“Och, dertig is maar een getal maar het maakt me ook ervan bewust hoe snel dingen gaan.”

Wat zijn de plannen om de rest van de wereld te veroveren?
“Volgend voorjaar zal ik opnieuw naar Duitsland komen en in de zomer zal ik op een aantal festivals zijn. Waar ik vooral naar uitkijk is een serie concerten op de Faeröer eilanden en IJsland, waarvan ik een aantal samen met een symfonie-orkest zal optreden.”

Na drie keer door verschillende leden van haar staf gemaand te zijn, is het toch tijd dat Eivør zich terugtrekt. Na omhelzingen en afscheidskussen vertrekt ze naar het overleg met haar manager in Duitsland ons achterlatend met een onvergetelijke ervaring gesproken te hebben met een pareltje uit de hedendaagse muziek.