Het vrouwelijkste popfestival

Op Motel Mozaïque, ook wel bekend als ‘de grote broer’ van Bazar Curieux, deed de hippie zijn intrede. Daar stonden afgelopen voorjaar heel wat nieuwe folkbands en singer/songwriters op het menu. Programmeur Harrie Hamelink was daarmee kennelijk in zijn schik, want deze ‘zachte’ muziekgenres overheersen op het programma van Bazar Curieux.

Houten kont

Syd Matters en zijn jonge band uit Parijs vermaken het eerste publiek met mooie luisterliedjes. Ze leggen hun ziel en zaligheid in hun afwisselende muziek. Akoestisch getokkelde melodieën ontaarden in elektrische gitaarlandschappen. Luchtig slaat om in zwaar-op-de-hand, aangezet door de vertrokken gezichten van de band. Het is hun eerste optreden in Nederland en het lijkt er op dat dat ze parten speelt. Ze laten grove steken vallen en de Engelse teksten komen soms wat knullig over.

Martha Wainwright

Deze problemen zijn allemaal niet van toepassing op een andere singersongwriter, Martha Wainwright. Als zus van de beroemde Rufus en dochter van Loudon bewijst ze dat professionaliteit en de kunst van het ontroeren in de familie zit. Een prettige stem, een sympathiek voorkomen en teksten die je raken maken het een uitermate plezante voorstelling. Minpunt is dat veel mensen last krijgen van een houten kont van het zitten op de vloer. Dus is het een komen en gaan van publiek, wat de intimiteit een beetje verstoort.

Simon en Garfunkel in één

Datzelfde gaat helaas ook op voor singer/songwriter José González. Deze Zweedse Argentijn neemt je mee naar de hoogtijdagen van de folk in de jaren ’60 en ’70. Zeer introvert en onverstoorbaar zingt hij met akoestische gitaar en gesloten ogen zijn ballades. Deze man is Simon en Garfunkel in één. Zelfs in zijn gitaarspel lijkt het alsof je twee gitaristen hoort. Ook The Shortwave Set refereert direct aan het folktijdperk met kleding, instrumenten en harmonieuze liedjes. De samenzang van zanger en zangeres is hecht, lieflijk en leuk gedurende één liedje, maar als je er langer naar luistert, komt ook die vervelende kant naar boven: geitenwollensokken! De meeste mensen hebben daar anno nu niet meer het geduld voor en willen liever een feestje vieren, nu ze toch hier zijn.

The Go! Team

Niet nadenken maar dansen

Nou, dat kan gelukkig ook. The Go! Team uit Engeland trekt een grote mix aan stijlen uit de verkleedkist van de popmuziek. Er komt een complete blazersectie uit een doosje en twee drummers zorgen dat het geheel stompt en schopt. Stuiterende bandleden halen er soms een banjo en een felgroene blokfluit bij en temidden van deze muzikale goocheldoos staat zangeres Ninja als spetterend middelpunt. Met deze feestelijke funk- soul- rock- pop- en dansmuziek hebben ze de poppetjes goed aan het dansen. Op het oog vertoont Arsenal veel overeenkomsten met The Go! Team, maar deze publieksopzwepers doen vooral denken aan het Nederlandse Zuco 103. De sexy zangeres flirt erop los met de voorste rijen in de grote zaal, maar het mag niet baten. Ze doen hun best om het kleurrijk te brengen, maar het is kleurloos: Soul zonder soul. Misschien is het beter om niet na te denken over deze band, maar gewoon lekker onbezorgd te dansen, wat velen dan ook lustig doen na zoveel verstilde bands eerder in het programma.

The Chap

Zinderend

De grootste verrassing van het festival is The Chap! Eindelijk het gevoel dat er iets aan het zinderen is op het podium vanavond, in plaats van sudderen. The Chap brengt experimentele elektronische punkfunk. Ze verwonderen door hun onnavolgbare ritmes. Soms komen ze onverwacht scherp en hard uit de hoek. Je wilt wel dansen, maar ze maken het je wel heel moeilijk. Respect voor The Chap! Nu maar wachten tot hun eerste clubhitje over de betere dansvloeren schalt.

Lief

Wat is Bazar Curieux zonder Curiosa? In de kelder van de Nighttown kunnen bezoekers zich weer kind voelen in het Poesjes Speelgoed Paradijs. Nou ja, kind… Je moet wel boven de achttien zijn om de luchtige humor van alle vrouwelijke geslachtsorganen hier in te kunnen zien. Nieuwsgierige bezoekers overwinnen hun schroom met allerlei creatieve spelletjes met bizarre namen, zoals de Spleetjes Spirograaf, Muschi Memory of Klitje Kleuren. Ook een simpel toiletbezoek op dit festival is geen noodzakelijk kwaad meer, maar een feestje. Rare toiletnichten lokken je het kleinste kamertje binnen met bloemenkransen en vers fruit. De toiletten zelf blijken complete tuintjes te zijn. Als je je nu nog steeds niet helemaal senang voelt in dit hippieparadijs, zijn de dj’s van het Mouse Tiger DJ Team je graag van dienst met het draaien van liefdesliedjes en gedichten. Daarnaast sporen ze de mensen door boodschappen te verspreiden aan om aardig tegen elkaar te zijn. Ze delen suikerhartjes uit en het wemelt van de ballonnen, met daarop opdrachten om bijvoorbeeld gezellig een praatje te maken met je buurman. Lief is dat. Ja, lief lijkt wel het sleutelwoord voor Bazar Curieux 2005. Een lief, leuk feestje.