De joie de vivre van een Belgisch succesnummer
Wat is dat toch met dat rare electroclash bandje uit België? Vive La Fête staat sinds een aantal jaren op vrijwel alle belangrijke festivals en toch is de kritiek nog steeds niet verdwenen. Er blijft aan de band een beeld kleven van oppervlakkige kitschpop.
Het is eigenlijk jammer dat het er in elk interview weer over moet gaan, al blijven bandleden Els Pynoo en Danny Mommens er kalm onder. Waarom zouden ze zich ook druk maken? Danny: “De critici hebben gelijk. We willen eenvoudige muziek maken en daarmee een feest bouwen op het podium.”
8WEEKLY spreekt Els en Danny in de Melkweg in Amsterdam.
Het gesprek gaat uiteraard over hun nieuwe album Jour de Chance. Danny wilde meer rock in de muziek met als resultaat dat Vive La Fête ineens een stuk ruiger klinkt dan voorheen. Danny: “Ik ben die hele electrohype een beetje beu, eerlijk gezegd. Iedereen kan tegenwoordig met een simpel computerprogramma eigen remixes maken. Het is te veel en te makkelijk.” Zegt de oprichter van de band waarvan wordt gezegd dat ze de electrobeweging in gang heeft gezet. Meer gitaren dus, en dat is kat-in-het-bakkie voor de ex-gitarist van rockband dEUS, die hij eind 2004 definitief verliet.
~
Els vindt het allemaal prima. Zij stort zich vooral op de Franse teksten van de nummers die haar geliefde aanlevert. En zelfs voor een Vlaamse is dat geen gemakkelijke opgave. Danny wordt ongeduldig als het te lang duurt en dan gaat hij zelf zitten schrijven. Ach, en zo ingewikkeld zitten die teksten van Vive La Fête niet in elkaar. Je Suis Fachee (Ik ben boos), Il Pleut (Het regent), Stupid Femme (Stomme vrouw); de thematiek van Vive La Fête is van een onthutsende eenvoud. Els en Danny geven het ruiterlijk toe. De simpele teksten, het gebrekkige Frans van Els, en Danny is niet bepaald de allerbeste gitarist van het westelijk halfrond. Het zijn de charmante ‘gebreken’ waar Danny en Els zelf geen last van hebben. Vive La Fête is – ze benadrukken het nog maar een keer – een pretentieloze band. En daarmee zijn de monden van de critici weer gesnoerd.
dEUS versus Vive La Fête
Vive La Fête is sinds de oprichting in 1997 – Els en Danny ontmoetten elkaar op een feestje en zowel de relatie als de samenwerking was daarmee begonnen – inderdaad het bewijs dat gedrevenheid op het podium belangrijker is dan een volmaakte muzikaliteit. Wie ooit een optreden van de Belgen heeft gezien, kan niet anders dan dat beamen. Toen modekoning Karl Lagerfeld ze als een van de eersten hoorde, boekte hij de band onmiddellijk voor een set tijdens de Chanel-show in Parijs. Dat was tien jaar geleden en Vive La Fête maakte door dat optreden een vliegende start die heeft geresulteerd in groeiende cd-verkopen en momenteel zo’n 130 optredens per jaar. Toen Els een paar jaar later bovendien on stage plotseling transformeerde in een uitdagende Franse bimbo in steeds korter wordende rokjes en op heuphoge stiletto’s was het hek van de dam. Vive La Fête was ‘hot’. Danny: “We hebben veel te danken aan de modewereld. Karl Lagerfeld is onze eerste fan zogezegd en in heel korte tijd stonden we in alle grote modesteden van de wereld te spelen. En nog steeds worden we veel gevraagd door de fashion industry.” Danny voelt zich – met pikzwart piekhaar, zwartgelakte nagels en zwarte outfit toch meer een Cure-kloon dan fashion victim – opvallend genoeg thuis in die wereld: “Het leven met Vive La Fête is heel afwisselend. dEUS was een strakgeorganiseerde band, met een vast patroon van optredens en vrije tijd. Nu zijn we het hele jaar bezig, en komen we op veel meer plekken, zoals een Dieselfeestje in Kopenhagen. En bovendien word ik ’s ochtends liever met een kater wakker naast Els dan naast Tom Barman (zanger van dEUS, IL). Hij lacht: “Nee, maar ik denk echt dat als ik met dEUS was doorgegaan, de relatie het niet had gered.”
Vive La Vie
~
Dan gaat het ineens over het privéleven van Danny en Els. Dat ze drie jaar geleden het drukke centrum van Gent hebben verruild voor het platteland. Dat ze op hun boerderij niet veel bezoek krijgen en dat dat hun prima bevalt. Els verzorgt en berijdt de paarden terwijl Danny lekker zit te jammen in de dorpskroeg honderd meter verderop. Of hij toert met zijn Harley Davidson door het Belgische land. Of hij laat zich in zijn thuisstudio inspireren door het geluid van de geiten – luister naar de ‘meh, meh, meh’s’ in Stupid Femme op Jour de Chance! Els: “Vive La Fête bestaat tijdens onze optredens. We nemen een paar shotjes tequila voor we het podium op stappen, dan zitten we in een trance en gaan we helemaal los. Als we niet on the road zijn, gaan we bijna nooit uit, zitten we thuis en is het rustig en stil. Soms organiseren we een etentje met vrienden. Een heel bevredigende combinatie.”
De zon schijnt in Amsterdam, in de Melkweg is het warm. Danny kijkt naar buiten: “Eigenlijk zit ik nu liever in mijn tuin in België dan hier.” Dat kan, maar eerst moet vanavond in Amsterdam het dak er nog even af.
Komende optredens van Vive La Fête:
15 juni: Summer Rock Festival Toulouse
22 juni: Elsyee Montmartre
6 juli: Les Ardentes (Luik)
12 juli: Dour Festival (Dour)
Jour de Chance ligt vanaf 8 juni in de winkel.
