Oiseaux-Tempête: Intens reisdocument uit zwarte rook, afvalgrond, Beirut.

Oiseaux-Tempête is inmiddels drie loodzware platen onderweg: vrije jazz, improvisatie, straatgeluiden, shoegaze, een inktzwart, fictief Europa. Het collectief verplaatst zich vervolgens naar ÜTOPIYA, de Middellandse Zee, Griekenland en Turkije om op plaat drie dan Libanon aan te doen. Het resultaat is het verzengende, vijf kwartier durende reisverslag Al-‘An! الآن. Ondertitel: And Your Night Is Your Shadow — A Fairy-tale Piece Of Land To Make Our Dreams. Ambitieuze idealen worden verder niet geschuwd.
Organiserend duo Frederic D. Oberland en Stéphane Pigneul sturen minitieuze ansichtkaarten uit Beirut, de stad, de mensen, het kabaal.

Beirut I

Maronitische, orthodoxe, Armeense straatliturgie, fruit, milities en soldaten, chaos, stof, Manouch’e Jebhneh, tanks en zeeparfum, moderne slavernij. Charbel praat over de burgeroorlog in zijn wagen in Armeens district Bourj-Hammoud. Auto’s, verkeer, enorme advertenties op de muren, de straten waar we leven, de mensen die we herkennen. De volgende nacht, een Maronitische begrafenismis op straat bij Ashrafieh, onderweg naar een Syrisch restaurant met Sharif (Frederic).

Politiek

Frederic: “Als ik het over politiek heb, dan begint die in de band. In Frankrijk en België hebben we een orkestrale versie van Al An opgevoerd samen met drie Libanese muzikanten (Two or the Dragon en Charbel Haber), G.W. Sok uit Amsterdam, Mondkopf en twee video-artiesten die destijds samen met ons meegegaan zijn naar Libanon om Al-‘An op te nemen.”
“De manier waarop je iets maakt en met wie is soms net zo belangrijk als het maken zelf, en ik denk dat deze ‘borders away’-aanpak van Oiseaux-Tempête in essentie ook politiek is. Verder: Als Europees burger ga ik zo nu en dan naar protesten. Ik zie de sociale staat, publieke ruimte, verdraagzaamheid, de natuur stap voor stap kapot gaan. Ik zie dat een select stel daarvan profiteert. Bah.”

Stéphane: “Er is geen keus om wel of niet deel uit te maken van wat er in de wereld speelt, de
conflicten, de crisissen. Met Oiseaux-Tempête zijn we daar aangeboren gevoelig voor, en tegelijk proberen we een een stukje hoop te brengen. Dat mag ridicuul zijn, maar is wat mij betreft essentieel. En natuurlijk zijn we bezorgd – om de wereld. Bezorgd en bang zijn is alleen niet genoeg. Je mag niet verlamd zijn. Een mens moet verder gaan, vrij zijn, delen, risico’s nemen.”

Turkije – Libanon

Frederic: “Het was logisch om onze reis vanuit het Middellandse zeegebied oostwaarts door te zetten: Libanon, klein land met achttien verschillende gemeenschappen; de helft van de inwoners is vluchteling; drie grenzen: één met Syrië waar het sinds zes jaar mee in oorlog is, één gesloten grens met Israël en dan de Middellandse Zee…”

Stéphane: “We wilden een reisdocument-en-album-in-één maken met als basismateriaal de opnames in Beirut. We kenden al een aantal muzikanten daar; Charbel Haber en Sharif Sehnaoui. Zij hebben deuren naar andere personen en muzikanten opengezet. Er was verder geen taalbarrière, want vrijwel iedereen in Libanon spreekt of Frans of Engels… Aanvankelijk dachten we dat het eenvoudiger zou zijn om alles te begrijpen –”

Beirut II

Discussie en palmbomen, buzz cheap yellow bull, vuilnis en vuurwerk, oranjebloesem, luxe wagens, Arabisch-Engels-Frans, afvalgrond en sigaretten, kerken, alcohol, schrootwagens (Frederic).

Sessies

Stéphane: “De sessie met Abed Kobeissy en Ali el Hout van Two Or The Dragon staat me goed bij. Dat was in Beirut, bij de Tunefork Studio’s met geluidstechnicus Fadi Tabbal. We hadden vijfenveertig minuten geagendeerd om samen iets te doen. Er was veel druk, maar er gebeurde iets (‘magie in de lucht’). Twee tracks van deze sessie zijn op de plaat terecht gekomen: Bab Sharqi en Electrique Résistance.”
Frédéric: “Ik herinner me de opnames van de laatste track, A l’Auba’, erg goed; ’s avonds bij elkaar geïmproviseerd op het dakterras van onze flat in Mar Mikhael terwijl Grégoire en Grégoire van As Human Pattern video’s projecteerden op de muur achter ons. Paul (Mondkopf) voegde daar later in Kerwax, Bretagne nog een melodie aan toe.”

Beirut III

Dollars, zwarte rook en plastische chirurgie, totemkranen in de haven, pasteitjes en kogelgaten, stof, burgeroorlog-stigmata, auto’s, vuilnisrivier, blauwe lucht (Frederic).

Tomorrow has no land

Stephane: “Tijdens de sessies spreken we helemaal niet over muziek; we spreken de toonsoort af en verder zien we het wel. De focus ligt op het moment, het gevoel en het speelplezier van de nadere muzikanten.”
Frederic: “…grappen over de elektriciteits-uitval van gister- en morgenavond, dat er helemaal niets gepland was en alles op elk moment in het honderd zou kunnen lopen. Ironie is een prettig stuk gereedschap voor dit soort situaties. Verder geen angst was, dat we alleen maar samen deze reis wilden doen, verder niets. Of, in de woorden van Darwish ‘tomorrow has no land’.”

Beirut IV

Technostamp uit B018, 2$-sigaretten, machinegeweer, blijdschap-muiterij, zee, arak(!), drink the cup in Raouche, harde jeugd, file: overal arbeiders. Onze flat in Mar Mikhael heeft een 220-graden uitzicht; de zee en een deel van de haven, Charbels flat recht tegenover, een stuk afvalgrond, de bovenkant van een moskee, Mount Lebanon, de heuvels, de verlichte advertenties, discotheek B ZERO, veel vogels, Armenia Street, vanaf de Tunefork studio een willekeurige massa van draden, elektrische kabels overal, de ondergaande zon…

…Gastvrijheid, za’atar, het gesnor van elektriciteit, muezzins, martelaren, volk, benzine, klaxongebrul, muurslogans, moskeeën, Libanese, Midden-oosterse gerechten, dance-club, gemengde gerechten en zwarte rook over nieuwbouw (Gotham City)) (Gedeelde notities).