Genrepotpourri in het Filmmuseum

In het Filmmuseum wordt voor de vijfde keer een programma getoond met daarin een selectie van de, volgens de organisatie, beste films uit Hong Kong van het afgelopen jaar. Goede kans dus om kennis te maken met recente films uit de legendarische filmstad die hier de bioscoop niet halen, maar daar niet zouden misstaan. Het programma toont aan dat uit de voormalige Britse kroonkolonie – waar tegenwoordig jaarlijks zo’n viiftig, zestig films worden geproduceerd – vele soorten genres komen.

Inhoud: Brothers | Eye in the Sky | Invisible Target | Pye Dog | Whispers and Moans

11 juni

Prostitutieperikelen
Whispers and Moans (Sing kung chok tse sup yut tam)
Herman Yau • 2007

In Whispers and Moans draait het om de verwikkelingen rond een aantal werknemers van een seksclub. Zo is er bijvoorbeeld de eigenaresse, voor wie sluiting van de club dreigt. Er zijn twee zusjes van wie de ene een huwelijksaanzoek krijgt van haar vriendje, die geen idee heeft wat voor werk ze doet, en de ander steeds dieper in de problemen raakt door haar verslaving. Er is een gigolo die zijn frustraties op zijn vrouwelijke collega’s botviert en ondertussen iets moois krijgt met een transseksueel. Allen tobben ze met de nodige perikelen die bij hun beroep komen kijken: de angst voor ziektes, het gedoe met hun collega’s, maar ook de toevloed van goedkope concurrentie van het vasteland van China.

Ook loopt er een sociaal werkster rond die in de tien dagen dat het verhaal zich afspeelt steeds probeert de hoeren (pardon: sekswerkers) ervan te overtuigen dat hun beroep – immers het oudste ter wereld – meer respect verdient. Zij lijkt de moraal van het verhaal te verpersoonlijken. Maar net zoals haar speeches de sekswerkers niet kunnen overtuigen, heeft de film moeite om de kijker te voor zich te winnen. Daarvoor maken de personages te weinig ontwikkeling door en kabbelt het verhaal te langzaam voort. Daar komt nog bij dat de dames er weliswaar allemaal wel heel erg fraai uitzien, maar daardoor helaas ook lastig uit elkaar te houden zijn. Er wordt door hen weliswaar weinig verhullend over ‘het vak’ gesproken, maar opzien baren doet het hier niet – laat staan enorm boeien. (Marcel Westhoff)
Terug naar boven

Als in de jaren tachtig
Invisible Target (Nan ben er se)
Benny Chan • 2007

Bij een brutale overval op een geldtransportwagen komt het meisje van politieagent Chan Chun (Nicholas Tse) toevallig om het leven. Zes maanden later slaat dezelfde groep boeven opnieuw toe, en zint een rouwende Chan Chun op wraak. Hij is niet de enige diender voor wie de zaak persoonlijk is: de groep heeft ook de grote broer van de overdreven rechtschapen Wai King-ho (Jaycee Chan, de zoon van Jackie) vermoord. Bovendien blijken de schurken nog niet geïdentificeerde connecties te hebben binnen het politiecorps.

Invisible Target biedt niets nieuws: het gebruikelijke plotje; een dosis melodrama; knappe popsterren in de hoofdrollen; heftige actie. Wat betreft dat laatste doet de film met zijn ontploffingen, enthousiast kunst- en vliegwerk en gewaagde fysieke stunts meer denken aan het jaren-tachtigwerk van Jackie Chan dan aan recentere politiedrama’s. Maar anders dan bij een klassieker als Police Story ligt de enige verdienste van deze film in de actie. Nadat de plot afgewikkeld is, volgt nog ruim een half uur van zinderende scènes van geweld en destructie. Zulke momenten kunnen dit verder niet opzienbarende genrewerkje voor de liefhebber de moeite nog waard maken. (Paul Caspers)
Terug naar boven

5 juni

Een sentimentele draak in slow motion
Pye Dog (Ye. Leung heun)
Derek Kwok • 2007

Dui is een eenzaam jochie, maar wel eentje dat handig met zijn handen is en die niet met zich laat sollen. Een maffioso neemt hem onder zijn hoede, voedt hem op en zorgt voor werk. Jaren later krijgt hij de opdracht om undercover bij een school te gaan werken om daar het zoontje van een concurrerende maffiabaas op te sporen en te ontvoeren. Het zoontje, Wang, lijkt stom, en is eigenlijk net zo’n loner die van zich af weet te bijten als Dui als kind was. Het zal geen verrassing zijn dat er een band ontstaat tussen de twee, en dat Dui hevig aan zijn opdracht begint te twijfelen. En dan is er ook nog die mysterieuze schooljuf. Et voila: we hebben een surrogaatfamilietje! Maar als kijker weet je allang dat aan dat geluk snel een einde gaat komen. De clichés die zich in deze film in hoog tempo opstapelen gaan snel tegenstaan. Voeg hier aan toe een paar hinderlijke stijlmiddelen (onnodige tussentitels; te pas en te onpas gebruikte slow motion) en sentimentele muzak, en dan blijkt de grens tussen verveling en irritatie een verrassend dunne te zijn. (Marcel Westhoff)
Terug naar boven

4 juni

Onzichtbaar observeren
Eye in the Sky (Gun chung)
Nai-hoi Yau • 2007

Observeren. En onzichtbaar blijven. Daar gaat het om in Eye of the Sky. Of het nou een speciale politie-eenheid of een gangsterbaas is, beide moeten iets observeren (misdadigers c.q. een overvalobject) en daarbij niet opvallen. De film speelt in de openingsminuten mooi met dit gegeven, want lang blijft onduidelijk wie wat is. Is die vermoeide forens een politieagent? Is dat studentikoze meisje misschien een misdadigster? En wat is de rol van die nette meneer? Het is het interessante uitgangspunt in dit debuut van regisseur Nai-hoi Yau, die vooral bekend staat als scriptschrijver van films van veelfilmer Johnnie To, die hier als co-producent optrad.

Na de geslaagde overval op een juwelier identificeert een speciale politie-eenheid met behulp van bewakingsbeelden ‘Fatman’ (gespeeld door de dikkige Lam Suet, die regelmatig figureert in films van Johnnie To). Via observaties proberen ze vervolgens via deze handlanger het brein van de organisatie te vinden. Wat volgt is een kat-en-muisspel tussen politie en gangsters, dat helaas niet altijd even sterk is uitgewerkt. Zo blijkt dosering niet de sterkste kant van regisseur Yau te zijn. Een bewegerige camera mist zijn doel als je hem in elke scene toepast en bovendien is de – op zich interessante – parallel tussen de politie- en de gangsterbaas op het laatst wel erg weinig subtiel uitgewerkt. (Marcel Westhoff)
Terug naar boven

Van je familie moet je het hebben
Brothers (Hing dai)
Sung Kee Chiu • 2007

Het hoofd van een misdaadsyndicaat krijgt van een priester de profetie dat op een gegeven moment zijn twee zoons, die op dat moment nauwelijks de basisschool zijn ontgroeit, elkaar naar het leven zullen staan. Prompt stuurt hij een van de twee naar Amerika, waar de jongen jaren later als brave burgerman in de IT terecht komt. Zijn oudere broer heeft dan inmiddels het stokje van zijn vader overgenomen, maar er wordt flink aan zijn stoelpoten gezaagd door andere leden van de organisatie. Bovendien kampt de gangsterbaas met een hersentumor, reden om het jonge broertje uit de VS terug te halen om de gelederen te versterken.

Er zijn in Brothers wat overeenkomsten met The Godfather, want ook hierin wordt een burger door een maffiafamilie, of hij wil of niet, langzaam aan de misdaad in gezogen. De status van die klassieker zal Brothers niet krijgen, maar een fijne genrefilm is het wel. Hierbij is de ambivalente manier waarop de grote broer manipulatief bezig is (waarbij je je afvraagt of hij zijn broertje nou kwaad wil doen of niet) subtiel uitgewerkt. Voor ingewijden in de Hong Kong-cinema is het bovendien een interessante film omdat hij vier van de zogenaamde ‘Vijf Tijgers’ samen op het witte doek brengt. Dat was een groep acteurs (Andy Lau, Felix Wong, Michael Miu, Ken Tong en de afwezige Tony Leung Chiu Wai) die in de jaren tachtig mateloos populair was op het lokale televisiestation TVB. (Marcel Westhoff)
Terug naar boven

Het Hong Kong Film Panorama duurt nog tot en met 11 juni. Lees hier het verslag van de vorige editie.