LIFF: Het bewogen leven van een folkzanger

Het LIFF kende naast vele independent producties ook grote voorpremières, waarvan de nieuwste Coen-film toch een van de koplopers was. Inside Llewyn Davis gaat over folkzanger Llewyn Davis, bij wie het ongelukkige toeval constant op de loer ligt.

De zanger, die ooit deel uitmaakte van een duo, gaat na de zelfmoord van zijn partner alleen verder. Hij maakt bloedmooie, oprechte folksongs, waarop de kijker al in de eerste scène getrakteerd wordt. Maar ondanks zijn muzikale passie en kunde breekt Llewyn niet door. Zijn plaat, die door een gierige manager is uitgebracht, verkoopt niet. Daarbij komt dat Llewyn het op het liefdesvlak niet handig heeft aangepakt en geen dak boven zijn hoofd heeft. Samen met zijn gitaar zwerft hij van plek naar plek, waar onhandige botsingen met zijn ex, kroegbazen en toevallige passenten hem verder de afgrond in duwen.

Inside Llewyn Davis is een onvervalste Coen-film. De relatief onbekende Oscar Isaac weet perfect gestalte te geven aan Llewyn. Een man met een ego, zoveel wordt duidelijk, maar het maakt hem ondanks foute keuzes en beslissingen in het leven niet tot een klootzak. Llewyn is, zoals in wel meer films van de Coen broers, een echte anti-held. Hij heeft genoeg kracht om voor zichzelf op te komen, maar maakt daarbij keuzes die achteraf niet handig waren. Geld opstrijken in plaats van kiezen voor royalties bijvoorbeeld, met als gevolg dat een melig folknummer uitmondt in een grote hit.

Buiten Oscar Isaac zijn er namen als John Goodman (zo ongeveer vast gecast in Coen-films, met wederom een memorabele rol als drugsverslaafde dikkerd), Carey Mulligan en Justin Timberlake. Het ongelukkige toeval dat Llewyn naar zijn toekomst leidt, krijgt mooi gestalte in de slotscène waar begin en eind weer samenkomen. Overigens is Llewyns personage losjes gebaseerd op folkzanger Dave van Ronk (de titel van de film verwijst naar een van zijn albums en een aantal van zijn nummers wordt door Llewyn gespeeld).  Uiteindelijk stellen de Coens de wrange vraag waarom de een wel succes krijgt en de ander niet. Maar ondanks dat Llewyn louter tegenspoed tegemoet gaat, doet de film niet pessimistisch aan. Onze anti-held accepteert zijn lot gelaten en blijft zijn eigen ding doen, wars van de trends van het moment. Een film met een hilarisch en melancholisch karakter, prachtig vormgegeven (met muzikale intermezzo’s die sterk doen denken aan O Brother, Where Art Thou?) en met een mooi ingetogen soundtrack.