The likeable rogue

Aan het begin van de jaren dertig maakte Errol Flynn, die toen reeds onder contract stond bij Warner Brothers, in korte tijd carrière. Door een samenloop van omstandigheden kreeg hij als vrijwel onbekend acteur de hoofdrol in Captain Blood, tevens zijn eerste film met tegenspeler Olivia de Havilland. De film werd een hit en Errol Flynn groeide uit tot een megaster. Vanaf dat moment was Errol Flynn niet meer weg te slaan van het witte doek en speelde hij de ene succesvolle rol na de andere. Zijn charme sloeg aan en hij werd het prototype van ’the likebale rogue’ die alles vergeven wordt. Tussen 1936 en 1942 rees de ster van Flynn tot ongekende hoogten. In deze jaren maakte hij zijn beste films waaronder The Adventures of Robin Hood (1938), The Sea Hawk (1940), Dive Bomber (1941) en They Died With Their Boots On (1941).

Het Amerikaanse studiosysteem

De jaren dertig vormden het begin van de hoogtijdagen van het Amerikaanse studiosysteem dat pas rond 1970 ontmanteld werd. Hoewel vele acteurs zich in een grote populariteit mochten verheugen en daardoor veel roem en aanzien verkregen, waren ze in feite de speelbal van de studio waarbij ze een contract hadden. De studio kon naar eigen believen besluiten in welke films de acteurs werden ingezet en elke zes maanden had de studio (en niet de acteur) de mogelijkheid om het zevenjarige contract van een acteur ofwel te verlengen ofwel te beëindigen. Flynn hield zich lang staande in dit systeem, hoewel hij vaak conflicten had met Jack Warner, zijn werkgever. Zo schijnt het volgende gesprekje geregeld te hebben plaatsgevonden:

Flynn: “I wanna have a raise”
Warner: “You can’t have it.”
Flynn: “Well, then I’m not coming to work tomorrow.”

Flynn met Bette Davis

Uiteraard bleef Flynn gewoon op zijn werk komen, alhoewel hij het filmproces af en toe behoorlijk kon vertragen. Verder waren acteurs als Flynn wel zo belangrijk dat ze niet zomaar gepasseerd kon worden. Zo werd de titel van de film over koningin Elizabeth na veel gedoe uiteindelijk veranderd in The Private Lives of Elizabeth and Essex (1939), zodat beide hoofdrolspelers (Bette Davis als Elizabeth en Errol Flynn als Essex) in de filmtitel terug zouden komen. Hoewel er rekening werd gehouden met acteurs moest Bette Davis toch maar opdraven, ondanks het feit de ze de rol eigenlijk helemaal niet wilde. Bovendien vond ze Flynn een oppervlakkige acteur en mocht ze hem totaal niet. Desondanks is er overduidelijk sprake van chemie tussen de twee acteurs en werkt de combinatie tussen hun beiden verassend goed.

De rechtszaak

Errol Flynn had eigenlijk schrijver willen worden, maar zijn romans – zoals Beam Ends (1937) en Showdown (1946) – hadden nooit veel succes. Door zijn geheime ambitie bezag hij zijn succes als acteur met gemengde gevoelens. “Always the same song: give him a horse, give him a sword and Errol does it”, zoals hij het zelf ooit stelde. Dit werd nog versterkt door een tragisch voorval dat diepe sporen heeft nagelaten in het leven van Flynn. In 1942 werd Flynn beschuldigd van het verkrachten van twee minderjarige meisjes, Betty Hansen en Peggy LaRue Satterlee. In de rechtszaak werd hij echter vrijgesproken. Hoewel het zijn carrière nauwelijks schaadde, voelde Flynn zich voor de hele wereld te kijk gezet. Hij vertelt hierover:

Two and a half years after the humiliation of the trial, my principal emotion was that I was hoaxed by life, that I had become something other than what I had set out to be. Now my name was simply associated with sex. I was a male Mae West; as it were. Me, Errol Leslie Thomson Flynn, son of the respectable biologist, student of Darwin, lover of culture (…) and nothing that I wanted had happened. Instead I was in a swamp of Errol Flynn jokes, dirty stories and snide innuendoes.

Ondanks zijn vrijspraak schijnt Flynn wel degelijk seksuele contacten gehad te hebben met de genoemde meisjes. Het verhaal gaat echter dat de meisjes allerminst onschuldige slachtoffertjes waren, maar zouden zijn ingehuurd door enkele vijanden van Jack Warner, die hem een hak wilden zetten door zijn beste acteur publiekelijk te schande te zetten. Wat hiervan waar is, is nooit helemaal duidelijk geworden.

Technicolor

In deze collectie zijn vrijwel alle belangrijke films uit Flynns carrière opgenomen, alleen Gentleman Jim (1942) en Adventures of Don Juan (1948) ontbreken eigenlijk. De collectie is uitgebreid met een interessante documentaire over het veelbewogen leven van de acteur. Verder staan er een groot aantal extra’s op de dvd’s, waaronder het steeds terugkerende Warner: A Night at the Movies, waarin een poging gedaan wordt de ervaring op te roepen van een bioscoopbezoek in de jaren dertig. Er is ook nog een aantal andere documentaires toegevoegd, zoals Glorious Technicolor, over de revolutie die technicolor teweegbracht en die voor een groot deel te danken was aan de Flynnfilm The Adventures of Robin Hood. Verder krijgen epigonen als Leonard Maltin de kans om vrijwel elke film van Flynn uitgebreid de hemel in te prijzen. Als je daar op af moet gaan zijn al deze films onmisbare meesterwerken die de geschiedenis van de film voor eeuwig veranderd hebben. Helaas is de praktijk weerbarstiger en zijn de films toch vooral typische vertegenwoordigers van

het genre van de swashbuckler, niets meer en niets minder.

Errol Flynn Collection (Warner, 8 dvd’s)
Captain Blood (1935)
The Adventures of Robin Hood (1938)
Dodge City (1939)
The Private Lives of Elizabeth and Essex (1939)
The Sea Hawk (1940)
Dive Bomber (1941)
They Died With Their Boots On (1941)
The Adventures of Errol Flynn (2005, documentaire)