Aziatische mengelmoes

Terwijl de Nederlandse filmhuizen de cinema van landen als Japan, Thailand, Hongkong, Taiwan, Singapore, Maleisië en Zuid-Korea nog steeds grotendeels links laten liggen, wordt nu in Amsterdam – en na afloop in de rest van het land – een lange en behoorlijk gevarieerde reeks Aziatische films vertoond. De programmering van deze derde editie van CinemAsia lijkt gebaseerd op willekeur: pulp, actie en camp worden afgewisseld door integer filmhuiswerk, prijswinnaars van andere festivals, en amateurfilms. Bovendien zijn er naast feesten ook politieke discussies te bezoeken. Een mengelmoes dus, waaruit 8WEEKLY de komende week een aantal aanraders en afraders selecteert.

Liefdesverdriet

The Most Distant Course (Zui yao yuan de ju li)
Jing-jie Lin, 2007

Deze Taiwanese road movie volgt drie verloren zielen: de jongeman Xiao Tang, die zojuist ontslagen is als geluidsman bij een filmset, de gewilde maar onbeminde jongedame Ruoyun, en de onaangepaste psychiater Ah Tsai, die in een opwelling zijn baan opgeeft en op pad gaat. Xiao Tang wordt nog steeds verscheurd door liefdesverdriet, en reist door ruraal Taiwan om allerlei omgevingsgeluiden op te nemen, die hij van commentaar voorziet en op cassette aan zijn ex opstuurt. Ruoyun is echter degene die de cassettes per ongeluk ontvangt, en die zelf de opnamelocaties op gaat zoeken. Ah Tsai op zijn beurt ontmoet onderweg Xiao Tang, met wie hij zijn doelloze reis voortzet. Ook hij blijkt echter nogal wat liefdesverdriet te verwerken te hebben. De aanvankelijke onbezorgdheid van de trip en de rust van de omgeving lijken dan ook geen stand te houden.

The Most Distant Course, vorig jaar winnaar van een journalistenprijs in Venetië, is een tot op zekere hoogte innemende film over onverwerkt verdriet dat langzaam maar zeker verandert in vertwijfeling, maar uiteindelijk mogelijk verlossing biedt. In ellenlange scènes wordt redelijk voelbaar gemaakt hoe alle drie hoofdpersonen op hun eigen manier het onmogelijke najagen door hun eigen werkelijkheid te willen creëren. Een aantal mankementen zorgt er helaas voor dat de film zijn gewenste impact eigenlijk niet heeft. De film duurt te lang en kent te weinig narratieve focus, een aantal van de acteerprestaties zijn oppervlakkig, en de cameravoering mist een strakke hand. Het grootste probleem is echter dat de verhoudingen tussen de personages en de verwikkelingen fundamenteel gekunsteld zijn. Echt betrokken bij het ronddolende trio raakt de kijker daarom nauwelijks.

Bittere pil

Dasepo Naughty Girls
J-yong E, 2006

Voor wie zichzelf wijsgemaakt had dat de regisseur van de veelgeprezen Koreaanse filmhuisdraak Untold Scandal (2003) een serieuze filmmaker was, moet zijn laatste opus een bittere pil zijn. Dasepo Naughty Girls is een verfilming van een online-strip over een bandeloze middelbare school met oversekste scholieren, perverse leraren en een diabolische rector. De film heeft een hoog camp-gehalte: alles is in zuurstokkleuren gedrenkt en voortdurend overbelicht, personages spreken tegen de camera, er wordt op gezette tijden koorzang aangeheven, er is veel poep-en-plashumor, en een van de personages verandert in een monster. Het geheel is ondraaglijk, omdat de verwikkelingen en karakterisering volledig ondergeschikt zijn aan een onophoudelijke reeks platte gags, die op sub-American Pie-niveau de draak steken met SOA’s, homo’s, prostitutie, travestieten, SM, enzovoorts.

CinemAsia: tot en met 13 april in Rialto in Amsterdam, en daarna tot en met 20 april in verschillende bioscoopzalen door het land. Klik hier voor programma en meer informatie.