Een hoofdschotel en nachtvoer

Niet alleen omdat het de middelste dag van het festival is, maar ook omdat het het begin van het weekend is, zullen we het niet bij één concert laten, maar sluiten we aan bij de enige plek van het festival, waar nog tot in de kleine uurtjes bijzonder van muziek is te genieten. Die bijzonderheid berust in de locatiekeuze: een speciale zaal van het Nikko Hotel. De Leonardo Da Vinci-zaal nodigt uit om op het weelderige tapijt te zitten of liggen. In de ronde zaal speelt ondertussen elektronische muziek de hoofdrol.

Strakke, korte set

Eerst gaan we naar de hoofdschotel van de avond van de New Fall Festival-vrijdag: deze wordt geserveerd in het Tanzhaus, dat gelegen is naast de grootste zaal van de stad, waar we ons morgen zullen vervoegen. Op het voormalige terrein voor de opslag van treinen en een garage is een prima uitgaanscentrum gebouwd met een bistro en verschillende zalen. Het Tanzhaus wijkt wat af van de andere locaties van het festival, horen we later tijdens de ontmoeting met de festivalleider. De zaal doet aan als een redelijk gewone clubzaal; een groot gedeelte van de bezoekers kan zitten, maar er is voor het podium ook gelegenheid tot staan. Het geluid in de zaal is prima, overigens! Hier ontmoeten we ook de jongste bezoeker van het festival. Gelukkig krijgt deze baby tijdig gehoorbescherming op als Curtis Harding en zijn band hun acte de présence geven. De rockende soulmuziek van Harding wordt – na een korte strubbeling met de techniek van Harding’s gitaar aan het begin van het optreden – strak en helder gespeeld. Met slechts een album op zijn conto is de setlist van deze rijzende ster natuurlijk niet al te groot. Harding en band worden ondersteund door belichting in een kleurpalet, dat past bij de herfst, maar vooral ook bij de psychedelische tijd waaraan deze jongeling zich verwant voelt.

Alle nummers van het debuut Soul Power passeren de revue. Veel van de songs tippen niet eens de drie minuten aan. Een cover van ‘Ain’t No Sunshine When She’s Gone’ wordt werkelijk fantastisch gespeeld. Het doet verlangen naar veel en veel meer covers om het beperkte oeuvre aan te vullen. Helaas laten Harding en band het bij die ene cover en is het na een uur voorbij. Het publiek heeft hem dan al tot toegiften gedwongen met het uitbundige applaus. Hongerig naar meer van dit soort wervelende soul-rock blijft het publiek achter. Curtis Harding heeft wat losgemaakt bij zijn publiek!

Nachtelijk elektronica

Als we na een stevige wandeling van het Tanzhaus arriveren bij hotel Nikko, vervoegen we ons snel op de eerste verdieping waar het eerste voorprogramma van de avond dan nog net speelt. De band Malta heeft het spits afgebeten en we pakken nog anderhalve compositie mee van dit elektronische duo.

Voordat de hoofdgast van de nacht zal spelen, krijgen we nog een tweede voorprogramma van de band Bergfilm. Deze band ondersteunt de show met een lichtreclame van de bandnaam, die steeds van kleur verandert. De vijfmansformatie laat een onderhoudende set horen. In de Engelse teksten schemert wat van het Duits door en de zanger zingt een tikje naast de noot, zoals we dat ook wel kennen van bands als Blur, The Smiths en Soft Cell. Charmant er net naast zingen, vinden wij; de een kan het hebben en de ander ergert zich eraan.

MINE is de hoofdschotel van de avond en laat zich voor deze gelegenheid begeleiden door een uitgebreide band, bestaande uit vier personen: een bassiste, gitarist, drummer en toetsenist/violist. Zelf speelt ze natuurlijk haar toetsen en een omnichord. De speciale verschijning die MINE is, trekt ook dergelijke types naar het optreden. MINE is licht slordig gekleed als een folky. De nonchalance straalt er vanaf, wat haaks staat op de Duitse elektronische muziek die MINE ons laat horen. Ze zet met haar band een strak en zeer doorleefd programma neer, waarbij ze veel van haar debuutalbum Mine laat horen, zoals bijvoorbeeld een prachtige vertolking van ‘Der Mond Lacht’. Ze zingt ook een nieuw liefdesliedje, dat op haar binnenkort te verschijnen tweede plaat zal terechtkomen. Tegen de klok van één uur stuurt MINE ons met een mooie herinnering de nacht in.