Boeken / Achtergrond
special: Een interview met striptekenaar Luc Cromheecke

Een absurdist in hart en nieren

Naar aanleiding van de binnenkort te verschijnen nieuwe Taco Zip-bundel Zuigen met de tenen bij uitgeverij BeeDee, een interview met de tekenaar die dit alles mogelijk maakte: Luc Cromheecke. Deze vrolijke Vlaming is alweer jaren actief in stripland – zo’n twintig jaar om precies te zijn – en is ook bekend van Tom Carbon en Roboboy. Nu wil het toeval dat óók Taco Zip zijn twintigste verjaardag viert, en daarom verschijnt er een speciale bundel van deze stripfiguur – zonder ook maar een strookje Taco Zip

~

De gemiddelde lezer zal nu misschien vreemd opkijken en zich afvragen waarom Taco Zip niet in dit album voorkomt, en zelfs voor de echte stripliefhebber is het even nadenken. Maar dan zal toch inderdaad blijken dat Vantilt al die tijd de hoofdrol heeft gespeeld, geflankeerd door kapitein Piep en bij vlagen door bijfiguren als Plunk, het ruimtewezen: “Waar het naartoe gaat heb je zelf meestal niet in de hand. Vantilt eiste nu eenmaal de hoofdrol op en met Plunk is iets soortgelijks gebeurd. Wij hadden helemaal niet gedacht dat hij er zo lang bij ging blijven, en je ziet… hij loopt er nog steeds rond”, zo verklaart Cromheecke. Hij vertelt dat hij tegenwoordig alleen nog maar in Spirou, de Franse versie van Robbedoes, Taco Zip-strips publiceert: “Robbedoes bestaat niet meer, in het Nederlands verschijnt Taco Zip alleen nog in De Gazet van Antwerpen en Het Belang van Limburg.”

Drie-eenheid

Cromheecke is ooit in de Robbedoes begonnen met Taco Zip, en iets later publiceerde hij er ook de avonturen van zijn andere held: Tom Carbon. Beide strips maakte hij samen met zijn studievrienden Letzer en Fritzgerald: “Zowel van Tom Carbon als van Taco Zip schreven we het scenario samen: samen brainstormen, maar ook samen tekenen. Van het eerste lange verhaal, De Lunatoys, hebben we naast het geïnkte verhaal drie getekende scenarioversies gemaakt: die van Fritzgerald, die van Letzer en die van mij. Uiteindelijk vormde dat dan samen één geheel.”

Het illustere drietal haalde zijn ideeën voornamelijk uit de klassieke hoek: “We hebben altijd geprobeerd om gewoon klassieke strips te maken. De eerste Taco Zip en Tom Carbon strips ontstonden toen we nog samen op de tekenschool zaten. Wat Tom Carbon betreft hadden we een klassieke Robbedoesstrip voor ogen. Het blad Robbedoes had twintig jaar geleden namelijk nog heel wat charme. Taco Zip daarentegen is geïnspireerd op de klassieke Amerikaanse krantenstrips BC en Peanuts. De slechtste strip ter wereld van Pévé was voor Taco Zip ook een groot voorbeeld, maar pas toen we de verhaaltjes van Windig en De Jong ontdekten wisten we precies in welke richting het zou gaan. Hun albums Fnirwak en Ouwe troep waren een openbaring voor ons, van Heinz [waarmee Windig en De Jong doorbraken – O.W.], was toen nog niet eens sprake.”

Jeugdzonde

Na een aantal korte verhalen van Tom Carbon probeerde Cromheecke het met langere verhalen, helaas lukte dat niet zo goed: “Na een achttal korte verhaaltjes hebben we De Lunatoys en het door Dupuis geweigerde Tannenbaum gemaakt, al was er in de eerste vijf jaar nog geen sprake van albums. Na het mislukte Tannenbaum ben ik opnieuw begonnen. Er werd een contract met Dupuis gemaakt voor de korte verhaaltjes, en nog later stuurde Dupuis ons in de richting van éénpagina-gags, omdat die toen beter in de markt lagen… dat was namelijk makkelijker te herpubliceren.”

~

Doordat de lange verhalen van Tom Carbon nooit echt succesvol waren geworden, vergat Cromheecke ze: “De Lunatoys en Tannenbaum, dat is voor mij erg oud materiaal. Het heeft jaren in mijn kast gelegen en ik was dat eigenlijk allemaal een beetje vergeten. Ik beschouw het als jeugdzonde; in mijn ogen heeft het veel tekentechnische fouten. Maar ik ben toch wel blij dat het uiteindelijk in boekvorm gebundeld is.” Tot die lange verhalen herontdekt werden door uitgeverij BeeDee bleven ze dus veilig in die kast liggen; ondertussen zijn ze in twee kleine boekjes uitgegeven.

De korte verhalen van Tom Carbon verschenen in albums bij Dupuis en werden voorgepubliceerd in de Robbedoes. Helaas verloederde dat weekblad langzaamaan, en rond 1997 zijn Cromheecke, Letzer en Fritzgerald dan ook gestopt bij Dupuis: “Toen ons Tom Carbon-contract werd opgezegd vanwege de slechte verkoop in Frankrijk, hebben we bewust eventjes een tijdje niet meer samengewerkt met Dupuis. Dat moet ergens in 1997 geweest zijn. Rond het jaar 2000 was alles echter weer koek en ei: toen ben ik weer begonnen als redactioneel tekenaar bij Spirou, Robbedoes was ondertussen namelijk echt heel slecht geworden. Ik tekende toen onder andere Roboboy, bekend uit de Taptoe, en cartoons voor de abonnementenwerving.” Roboboy ontstond vanuit een ander uitgangspunt dan Tom Carbon of Taco Zip: “Roboboy is meer op een jong publiek gericht, dat is bij Taco Zip en Tom Carbon niet het geval. Die series maakten we vooral voor onszelf, dat is ook duidelijk te merken aan de humor die in die series voorkomt, die is iets minder direct.”

Nieuwe ideeën

~

In de tussenliggende periode van drie jaar maakte Cromheecke samen met Letzer tien verhaaltjes van Ben de boswachter, en legde hij zich toe op het ontdekken van de nieuwe media, met een cd-romspel en de site www.cartoonbase.com als resultaat. Met Ben liep het iets minder goed af. Na twee verhaaltjes in het Franse blad Astrapi te hebben gepubliceerd, werden Cromheecke en Letzer op straat gezet. Ben verscheen daarna nog een tijdje in het Suske en Wiske weekblad. Binnenkort willen ze het weer proberen met een nieuwe serie: Plunk!. Zoals de naam al doet vermoeden is die serie gebaseerd op de figuur Plunk uit Taco Zip. Waar hij in het Nederlands gepubliceerd gaat worden is nog onduidelijk: “De reeks start eind januari 2006 in Spirou. Ze zal straks zeker ergens in het Nederlands te lezen zijn, maar op dit moment hebben we nog geen geschikte plaats gevonden.”

Naast gewone strips maakte Cromheecke ook wel eens een ansichtkaart voor Taco Zip; een aantal daarvan zal in de nieuwe bundel, die bij BeeDee uitkomt, worden gepubliceerd: “Er staat een heel pak nieuwe stroken in. Het boek telt 228 pagina’s, en ongeveer eenvijfde daarvan is niet in eerdere albums verschenen. Ook zullen er wat losse tekeningetjes in verschijnen die ik vroeger heb gemaakt. Oorspronkelijk waren dat ansichtkaarten, maar die zijn nooit uitgebracht.”

Er is eigenlijk maar een project dat Luc écht nog eens zou willen uitvoeren – strips heeft hij al genoeg getekend: “Ik zou me graag nog eens toeleggen op een verhaal dat ik zelf niet teken. Iets schrijven dus, een uitgewerkt scenario maken, voor een goeie tekenaar.” We zullen zien of dat er ooit nog van komt. Voorlopig kunnen we in ieder geval nog van zijn tekenkunsten genieten…