De ApenPrins

Regisseur Jean-François Laguionie staat bekend om het op een amuserende manier verwerken van kritieke thema’s. De ApenPrins is niet direct een vervolg op zijn eerdere bekende werk Le Château des Singes (1999), maar is wel gelijkaardig als het gaat om een groep apen die het bestaan van beschavingen van andere landen niet wil geloven.

De ideale stad

De oude apenprins Laurent spoelt aan op het eiland Niouko. Als hij door de kleine aap Tom wordt ontdekt, start een mysterieus avontuur in een imposante omgeving. Laurent krijgt van Tom een rondleiding om de utopische stad waar hij beland is, met eigen ogen te aanschouwen. De Nioukos lijken erg vredig en charmant. Echter, al snel blijkt dat deze bewoners enkel op zichzelf zijn gericht. Ze zijn alleen maar bezig met werken om zeker te zijn van hun eigen materiële succes en status. Bovendien is het bos opgeofferd om de stad op te kunnen bouwen. Het is een strijd met de natuur die ook weer langzaam delen van de stad probeert terug te winnen. Professor Abervrach wil Laurent als bewijsmateriaal gebruiken om zijn collega’s te overtuigen dat ze niet de enige zijn op de wereld. De andere professoren vinden het belachelijk en geloven zijn idee niet. Tom en Laurent proberen samen te ontkomen aan de overheersende orde. Er ontstaat een sterke vriendschappelijke band waarin ze elkaar helpen om een eigen plek te vinden in het overweldigende apenrijk.

Feest van de Angst

Zo te zien gaan we terug in de tijd naar een nostalgische setting rond 1900. Benadrukt door het Feest van de Angst waar de uitvinding van het filmtoestel met een vertoning van King Kong plaatsvindt. Op deze avond kunnen bewoners zich plezierig vermaken met helse attracties. De film bevat duistere elementen, zoals opgezette dieren en planten, die in het museum voor onderzoek worden vastgehouden. Ze worden allemaal speels uitgewerkt, wat het spannend en leuk maakt voor kinderen. De elegant vormgegeven achtergronden, uitgewerkt in warme pastelkleuren, zorgen hierbij voor een tedere sfeer. Een verwondering voor jong en oud zou je zeggen. Toch is er een gemiste kans als gekeken wordt naar het amuserende gehalte. De film komt soms wat traag en serieus over en bevat minimale humor. Naast klassieke orkestmuziek zullen meezingliedjes bijvoorbeeld niet worden aangetroffen. Om de gedachtes van Laurent te uiten, is gekozen voor een passende vertelstem waardoor het geheel overkomt als een interessant reisdagboek. Het taalgebruik is daarbij wel van een hoger niveau. Voor het oudere publiek is de film daarom ook een adembenemende ervaring. Door de fijne uitwerking is De ApenPrins een film voor het hele gezin, maar de vraag is of kinderen er ook echt door worden geamuseerd.

Gewoon geluk

Voor een langspeelfilm is de 77 minuten durende film best kort. Alle gebeurtenissen in beeld zijn duidelijk en de personages leer je al snel kennen. Wel is dit allemaal minimaal, waardoor de film enige diepgang mist. Zeker naar het einde toe lijkt alles op wonderbaarlijke wijze goed te gaan voor Tom en Laurent, met het geluk in hun voordeel. Er volgt een uitleg waarmee bepaalde gebeurtenissen verklaard worden, maar dit is allemaal vrij oppervlakkig. Afgezien daarvan is De ApenPrins zeker een unieke film met een verfijnde uitstraling en boeiende inhoud. Tegenwoordig zijn er niet veel bijzondere animatiefilms meer te vinden zoals deze.

De ApenPrins is vanaf maandag 7 juli te zien in de bioscoop en on demand (Picl).