Vakmanschap zonder poespas

Vanaf opener ‘Acetate’ (die titel alleen al) is het knallen met snedige gitaar- en basriffs, opgefokte drums, en woeste zang. Dat betekent overigens niet dat er geen dynamiek in de muziek zit; ‘Spit You Out’ kent bijvoorbeeld een heerlijke wisselwerking tussen de net iets rustigere coupletten en de stukken waarin de band losgaat met de zoveelste vlammende gitaarriff.

Stortvloed aan kwaliteit

Sowieso zijn ze bij METZ erg goed in het stiekem aanbrengen van intelligente songstructuren zonder dat het gaspedaal echt losgelaten wordt. Een ander voorbeeld is ‘Wait in Line’, met een bijna ‘call and response‘-achtig spelletje tussen zang en gitaar dat wordt afgewisseld met een bijzonder pakkend refrein. Hierdoor, en door de korte speeltijd, voelt de snelheid waarmee de energie op je af wordt gevuurd simpelweg als een stortvloed aan kwaliteit, zonder dat je murw gebeukt wordt of een gebrek aan afwisseling ervaart. De mannen van METZ weten dus hoe je goed moet rocken. Bovendien valt de uitstekende productie direct op: het geluid is mooi vol, wat complementair is aan het lompe karakter van de muziek, en alles staat uitstekend in de mix. Desondanks blijft het rauwe karakter probleemloos bewaard, wat mede te danken is aan het laagje schuurpapier op de stembanden van Alex Edkins.

Vakmanschap

Al met al legt METZ dus een hoop vakmanschap aan de dag. Dat dit niet direct opvalt omdat je zit te headbangen of te luchtdrummen, bevestigt de kwaliteit alleen maar. Is II origineel of vernieuwend? Nee, natuurlijk niet, maar door de ijzersterke uitvoering en het gebrek aan pretenties maakt dat niets uit. Dit is namelijk muziek om gedachteloos bij te genieten. Geen gezeur. Geen poespas. Ondertussen wel loeisterke nummers schrijven. Binnen de rockmuziek met deze filosofie is METZ misschien wel dé naam om in de gaten te houden.