Uprise was het wachten waard
Nemesea nam de tijd voor het nieuwe album Uprise, maar dit was zeker het wachten waard. De Nederlandse symfonische metalband levert een mooi album af, waarin de nummers niet voor elkaar onderdoen.
In 2011 bracht Nemesea The Quiet Resistance uit en tourde door Duitsland met In Extremo. Daarna is het een tijdje stil rondom de band, ze zijn druk bezig met het nieuwe album. Nemesea wisselt ondertussen ook nog van samenstelling en wordt een trio: zangeres Manda Ophuis, bassist Sonny Onderwater en gitarist Hendrik Jan de Jong. Dit is niet te merken aan de bombastische muziek op het nieuwe album.
Niet alleen symfonische metal
Het Groningse Nemesea begon als symfonische metalband, vergelijkbaar met landgenoten Within Temptation en Epica. De band is echter niet meer makkelijk in één hokje te plaatsen door de rock en elektronische invloeden in verschillende nummers, ook op dit album. Uprise ligt makkelijk in het gehoor en is hier en daar zelfs een beetje pop. Het album begint goed met het nummer ‘Hear Me’ waarin meteen veel gas wordt gegeven. Het schept verwachtingen voor de rest van de liedjes die slechts gedeeltelijk uitkomen. De rockachtige sound en snelheid van ‘Hear Me’ zijn zeker niet in elk nummer terug te vinden. In de aanstekelijke single ‘Forever’ zitten bijvoorbeeld veel elektronische elementen. In de meeste nummers zit de vaart er goed in, zodat de enige ballad ‘Light Up The Sky’ een aangename afwisseling is.
Geen hoogte- en dieptepunten
Uprise is niet meteen pakkend. Het is een album dat vaker gedraaid moet worden en elke keer ietsje beter lijkt. Toch is Uprise ondanks de variatie toch af en toe een beetje eentonig, want echte verrassingen zijn er niet. Elk nummer is goed, maar echte hoogte- en dieptepunten zijn er niet. De band heeft vier jaar de tijd genomen om aan dit album te werken en misschien is het daarom iets te gelikt en iets te goed doorgeproduceerd. De stem van zangeres Manda Ophuis kan alles aan en komt goed uit in elk nummer. Zeker in combinatie met de mannelijke achtergrondstemmen in nummers als ‘Bones’ geeft de zang een extra dimensie aan de muziek.
Nemesea heeft met Uprise bewezen dat ze goede kwaliteit afleveren en dat ze toch zichzelf blijven. De band verdient zeker meer bekendheid, maar dat moet met dit album ook wel lukken.
