Waanzin en partnerruil op drie hoog

Demonen, het tweede relatiedrama van Theatergroep Sonja, gaat over de smalle grens tussen normaal en abnormaal. Het stel Katarina en Frank zit gevangen in hun relatie en zouden elkaar het liefst verlaten, maar geen van beiden zet de eerste stap. Hun gesprekken bestaan vooral uit verwijten en cynische opmerkingen. Op de vooravond van de ter aarde bestelling van het as van Frank’s moeder nodigt Katarina (Wendell Jaspers) zonder weten van Frank (Raoul Copier) zijn broer en vrouw uit. Wanneer zij niet meer komen, vragen ze hun burgerlijke benedenburen Tomas (Martijn van der Veen) en Jenna (Jessica Zeylmaker) mee. Het getrouwde stel met twee kinderen doet ook niks anders dan bekvechten .

Tijdens de nacht wisselen de stellen even van partner, maar dat blijkt geen succes. De twijfelachtige geaardheid van Frank drijft hem in de armen van een onwillige buurman Tomas en ook even naar Jenna. Tomas stort zich door zijn seksuele frustratie op Katarina. Als na een lange nacht de zon weer opkomt, is in beide relaties weinig veranderd. Behalve dat er veel gesmeten is met glazen, harde woorden en met elkaar.

Menselijke relatie
Na de voorstelling Stikken kiest theatergroep Sonja met Demonen opnieuw voor mensen die op het randje van de waanzin balanceren. De twee stellen zijn in alles elkaars tegenpolen. Katarina en Frank zijn carrièregericht en vormen een modern stel. Hun benedenburen Jenna en Tomas ogen nogal saai en komen door hun twee jonge kinderen niet meer aan ontspanning en vrije tijd toe en dat verwijten ze elkaar. De oorspronkelijke tekst is van de Zweedse schrijver Lars Norén. Op dit moment wordt hij gezien als één van de meest invloedrijke toneelschrijvers ter wereld. Demonen wordt beschouwd als zijn beste stuk.

Het toneelbeeld is een groene huiskamer waar slechts een bank, een stoel en een dranktrolley staan. Heel slim kijk je via een opening door de achtermuur in een deel van de keuken en een hoekje van de badkamer zodat het idee van een huis ontstaat. De acteurs weten de ruimte goed te gebruiken. Ze wekken de illusie dat zij zich ook werkelijk in een woning bevinden door gebruik te maken van de techniek en timing. Wanneer Frank met de afstandbediening naar een denkbeeldige stereo richt, gaat op het juiste moment de muziek aan. Doordat de bezoeker van de badkamer alleen een hoekje ziet, maar wel alles hoort, lijkt het of Katarina ook echt in een badkamer is. Wanneer ze met een schoonheidsmasker even uit de badkamer komt of met een badjas aan, is het niet meer dan logisch.

Geen luchtigheid
De kleur groen staat bekend als rustgevend, maar in deze voorstelling werkt de kleur niet op de gemoedsrust. De waanzin en de boosheid in de voorstelling doen de kleur verbleken. Het is jammer dat in de voorstelling geen luchtigheid zit om de spanning en het rauwe te breken. De grappen zijn vaak te subtiel waardoor je ze snel mist. Twee uur lang wordt de bezoeker blootgesteld aan een golf van verbaal geweld. Van de vorm en de uitvoering van Demonen moet je houden of je haat het. Een middenweg bestaat niet.

Demonen maakt de titel waar. Iedereen is donker, vals en heeft een dubbele agenda, maar zelfs om demonen moet je kunnen lachen. De demonen van theatergroep Sonja houden het bij het gooi en smijtwerk met veel glasgerinkel en onduidelijke relaties. Na de voorstelling blijf je met teveel vragen zitten. Als Frank, Frank niet is, wie is hij dan? Of is dat weer zo´n vlaag van waanzin?

De voorstelling Demonen is nog tot eind april in Den Haag en Amsterdam te zien.