Surrealistisch sprookje in een decadente nachtclub
De Utrechtse theatergroep Aluin nam al vaker een Griekse tragedie als uitgangspunt voor hun voorstellingen. Eerder speelde de groep Oidipous (van Sophocles), Medea, Orestes en Ifigenia (alledrie van Euripides). Nu is het de beurt aan de tragedie Hippolytos van Euripides. Meer dan in de vorige voorstellingen van Aluin wordt gebruik gemaakt van beeldende scènes.
Het Griekse drama vindt plaats in nachtclub Afrodite, ingericht met een bar, met velours beklede meubels en groene tl-balkjes op de achtergrond. In deze setting begint de voorstelling met een aantal playback-nummers over de liefde. Bij het tweede nummer verschijnt een acteur met zijn hoofd uit de gootsteen van de bar. Hoewel deze openingsscène in eerste instantie lachwekkend is, duurt het te lang en werpt het in het begin een barrière op om je in te leven in de personages en in het verhaal te komen; een klassiek verhaal over wraakzuchtige goden.
Wraak
Hippolytos kijkt neer op de lichamelijke liefde en doordat de regisseur een ‘zondige’ enscenering als een nachtclub heeft gekozen, is het nog duidelijker dat het hem moeilijk wordt gemaakt om in deze decadente wereld stand te houden. In tegenstelling tot de anderen aanbidt hij de godin van de jacht en de kuisheid, Artemis. In zijn hoogmoed bespot hij Afrodite, de godin van de liefde. Afrodite straft Hippolytos door zijn stiefmoeder Faidra hopeloos verliefd te laten worden op hem. Hij wijst haar af en zij weet niets anders te doen met haar schaamte en verdriet dan zelfmoord te plegen. Maar niet zonder Hippolytos mee te nemen in haar ondergang. Ze schrijft een afscheidsbrief waarin ze haar stiefzoon er van beschuldigt haar verkracht te hebben. Theseus, de vader van Hippolytos, leest dit en neemt wraak door één van de drie vloeken die hij van Poseidon mag uitspreken op zijn zoon te richten. Als Theseus achter de waarheid komt is het te laat.
Dragqueen Afrodite
De meeste vrouwenrollen in het stuk worden door mannen gespeeld. Marcel Roelofsma, gekleed in een prachtig uitbundig rood kostuum, speelt een spetterende Afrodite die Can’t help falling in love playbackt. Aanvankelijk is het even wennen aan mannen in vrouwenrollen, maar door het sterke spel valt dat bezwaar snel weg. Faidra, gespeeld door Arend Brandligt, komt met dat grote mannenlijf in vrouwenkleding en op naaldhakken juist extra kwetsbaar en getergd over. Andersom wordt de mannelijke rol van Theseus met overtuiging gespeeld door actrice Maaike van der Meer.
Eros
Sommige delen van het verhaal worden alleen beeldend neergezet. Zo zie je de afwijzing van Faidra door Hippolytos alleen in beeld op de achtergrond, terwijl op de voorgrond in de nachtclub een optreden, met de simpele songtekst “Eros”, plaatsvindt. Een ruzie wordt mompelend uitgevochten terwijl er sfeervolle muziek klinkt. Bij deze scènes werkt de beeldende aanpak van Aluin heel goed, maar niet alle toevoegingen geven een meerwaarde. De voorstelling is toch op zijn best als de acteurs wel puur op de tekst spelen en dat had wat mij betreft wel wat meer gemogen.
Hippolytos is nog tot en met 3 juni te zien. Klik hier voor een uitgebreide speellijst.