Dédé zoekt de weg

Dédé doet aan geheugentraining. In zijn hoofd heeft hij een ongelofelijke hoeveelheid feiten en weetjes. Over de stad, haar geschiedenis, haar bewoners, over elektronische apparaten en over het hoe en waarom de dingen zijn geworden wat ze zijn. Ondertussen laten de verhalen van zijn passagiers hem de binnenkant van het leven zien. Het leven, dat zich niet zo makkelijk laat ontleden als een strijkbout, of een stadsplan, of de tochten van Napoleon. Want wat is wreedhied? Wat is liefde? Wat willen vrouwen? En wat zijn dromen? Dédé heeft een zwerversjongen geadopteerd waarvoor hij zorgt, en die hij onderwijst als een zoon. Wat zal Dédé hem leren, en waarom?

Multimediaal

‘Multimediaal’ belooft de programmafolder, en ondergetekende houdt wel van spektakel. Maar dat hippe woord ben ik glad vergeten tijdens deze kleine, haast toevallige voorstelling met slechts twee acteurs: Jos Verbist en Djamel Hadjamar. Toch ontbreekt het echt niet aan multimedia. Mooie muziek: eigentijds raffinement met scherpe zigeunerziel, een samenwerking tussen de Veenfabriek en La compagnie du Tire-Laine. De zeven muzikanten nemen aan de voorstelling deel als wonderlijke stadsnomaden. Ook is er een niet te missen scherm, met mooie filmbeelden van Peter Monsaert, dat moeiteloos de autoruit wordt, waarachter de zwarte wereld voorbij glijdt. Of de achteruitkijkspiegel waarin de strak gekaderde portretten van de passagiers opdoemen om hun verhaal te vertellen. Misschien komt het ook door de teksten van acteur/schrijver Josse de Pauw, meester van het bijzondere in het gewone. Maar steeds wordt er de kleine wereld van een auto in de nacht geschapen. De ruimte tussen licht en donker, de ruimte voor verhalen.

Weten en wijsheid

Aan het eind van de voorstelling is de nacht ten einde en breekt de dag weer aan. Het wordt licht, de wereld wordt wakker, het rumoer komt op gang en Dédé en zijn zoon gaan slapen. “Slaap nog wat jongen,” bromt Dédé hem toe. Wat is het verschil tussen droom en werkelijkheid? Tussen kennis en wijsheid? Weten en verwachten? Tussen instinct en intuïtie? En wat is wreedheid? Wat is liefde? Wat willen vrouwen? En wat zijn dromen? Wat moet er geleerd worden, en waarom? Dat vroeg ik me op de terugweg af. En achter de donkere autoruit gleed de wereld voorbij.

Dédé le taxi wordt nog tot en met 22 januari 2005 in Nederland opgevoerd.