En attendant la mort

Op de achterwand van het decor een panorama op de bosrijke omgeving van het koninklijk domein, bekeken vanuit de hoge vensters van het vertrek waar de hofhouding nu verzameld is. Een grote foto van de koning prijkt er als herinnering aan glorierijker dagen. Maria, de jongere tweede vrouw van Berenger, omhelst haar koning heftig in het besef van zijn nakende dood met beide benen als een klein kind om hem heen geslingerd. Berenger zelf lijkt zijn dood niet te willen aanvaarden, zoals hij ook zijn haarverlies kost wat kost met een toupetje verbergt. Op zoek naar afleiding vergrijpt hij zich energiek en meermaals voor het oog van zijn eerste vrouw aan Maria of laat hij zich entertainen door zijn nar die hem met zijn goocheltrucs van zijn doodsangst moet genezen. Meer dan dat deze scène een sfeer van decadentie oproept, wil NTG met dit verwend klein kind toch vooral op onze lachspieren werken.

Zonder diepgang

In de enscenering van NTG is het stuk helaas teveel een klucht geworden die van tijd tot tijd kan amuseren, maar nauwelijks diepgang heeft. Het voor deze tijd nogal ouderwets aandoend koningsdrama werd ondanks een modern gephotoshopt decor niet hedendaags gemaakt. Alle standjes uit de Kama Sutra en alle goochelarij in deze voorstelling ten spijt blijft het wachten op de koning die toch ooit eens eindelijk dood moet gaan. De regisseur heeft door van zijn koning te expliciet een nar te maken namelijk elke tragiek en daarmee ook alle kans op spanning weggenomen.