‘Ik ben wie ik ben’

‘Ik ben wie ik ben’, zingen twee acteurs halverwege de voorstelling. Ik wil alles! gaat over identiteit. Wie ben ik? Waar sta ik in het leven? Wat wil ik graag? Vooral de vader, gespeeld door Bob Fosko, worstelt met deze vragen. Hij besluit er op uit te trekken tijdens een kampeervakantie met zijn dochter. De dochter heeft ’s nachts een nachtmerrie waarin haar vader zijn biezen pakt. Dit blijkt de volgende ochtend uitgekomen.

Op de camping

Het decor is leeg. Enkel een oude auto, een blauwe kever, staat centraal op het podium. Rechts zitten de musici. Vader en dochter gaan op vakantie, blijkt al snel. Vader is al klaar voor vertrek, maar de dochter laat nog even op zich wachten. Vader start de auto alvast. Eenmaal onderweg is er wat onenigheid over de muziek. Vader houdt van ouderwetse liedjes terwijl Sanne meer van het moderne repertoire houdt. Dit levert een mooie, beeldende scène op waarin de vader, een mooie rol, en Sanne, eveneens een knappe rol van Marielle Woltring, een herkenbare vader-dochter relatie laten zien. Bij aankomst staan de uitklaptentjes binnen twee seconden op hun plaats en kan de vakantie beginnen. Sannes vader verdwijnt onmiddellijk in zijn tent en Sanne besluit ook maar te gaan slapen.

In de voorstelling vallen de pakkende, melodieuze liedjes op. De muziek is gecomponeerd door Henny Vrienten en Liesbeth Esselink en wordt in de voorstelling uitgevoerd door eveneens Esselink en Geert de Groot. Tijdens de liedjes zijn op het achterdoek wisselende animaties te zien, gebaseerd op de animatieserie Wensdroom van de VPRO. De animaties vertegenwoordigen wensen en verlangens die iemand kan hebben. Sanne wil haar vader terugvinden. Of wil ze het toch niet? Samen met de zoon van de campingbeheerder, een rol van Steyn de Leeuwe, gaat ze achter hem aan.

Beweegredenen vader

Waar de voorstelling als geheel goed in elkaar lijkt te zitten, komt het op een aspect tekort. Het verhaal kent enkele vreemde keuzes. Vooral in de beweegredenen van de vader om te vertrekken zijn die aanwezig. De vader wil een ander leven. Dat is duidelijk. Waarom er dan een weerwolf bij wordt gehaald is de grote vraag. Enkel om er een lied over te kunnen zingen? Met het gegeven van de weerwolf wordt niets gedaan tot op het einde opnieuw de toch overbodige weerwolf aangehaald wordt. Het doet afbreuk aan de verhaallijn.

In een minimaal decor toont Ik wil alles! een aantal mooie, verrassende beelden. De acteurs spelen goed, zingen mooi. De liedjes zijn pakkend en de melodieën blijven hangen. Toch blijft de indruk dat er in het verhaal meer gezeten had.

Ik wil alles! is nog tot en met 29 november 2009 in het land te zien.