Verhalen onder je huid

De flyer van de voorstelling laat dan ook een tekening zien van een vrouw met roodfluwelen theatergordijntjes in haar buik. En ze hangen ook daadwerkelijk voor de deur aan het begin van de voorstelling, die rode gordijnen. Als Ivana je hoogstpersoonlijk uitnodigt om haar lichaam te betreden en daarbinnen een rondgang te maken, schuiven ze opzij en sta je met een klein groepje bezoekers in een halfduister fluwelen labyrint. “U bevindt zich hier,” lees je op een kaart, en je zult vervolgens door een gids rondgeleid worden door de verschillende ruimtes om daar de wonderlijke bewoners te ontmoeten.

Sensaties

Als ouverture zie je enkel een ballet van gordijnen die overal om je heen open en dicht schuiven. Als om je duidelijk te maken dat de richting van je blik zal bepalen wat je ziet. En er is veel te zien op deze wonderlijke tocht: je bezoekt een kamer met fluisterende herinneringen, je draait door in de kamers van het hart, je ontdekt waar de lichaamsgeluiden ontstaan en ontmoet een van de oudste bewoners die de pijn fabriceert. Je wordt ook zelf deel van de lichaamsstroom. Er zijn verloren ruimtes, er is een hoofd dat de beslissingen neemt en rebellen die daartegen in opstand komen en er zijn vreemde naamloze wezens die je maar beter in de gaten kan houden. Ook Ivana zelf kom je nog tegen: als een primitieve verbeelding van haar eigen ziel loopt ze in haar lichaam rond. Lichamelijke sensaties krijgen zo een gezicht en een verhaal.

Dwalen in het donker

De Kroatisch-Nederlandse Ivana Müller werkt in dit stuk samen met de Britse performer Bill Aitchison, de Kroatische choreograaf en performer Andrea Bozic en de Franse filmmaker Nils de Coster. De spelers nemen steeds verschillende gedaantes aan en ook de ruimtes worden naar believen omgetoverd. Al dwalend door het veranderlijke roodfluwelen doolhof raak je je gevoel van tijd en richting kwijt. Videobeelden versterken de illusie van een groot complex systeem waar je maar een klein stukje van te zien krijgt (‘Niet het hele lichaam is opengesteld voor publiek’). Al wordt er hier en daar een tipje van de sluier opgelicht, er blijft genoeg te raden over in het donker.

Draagbaar theater

Under my skin is een liefdevol gemaakte, kleine voorstelling, een ongewone ontdekkingsreis heel dicht bij huis. Een intieme ervaring die je uitnodigt naar je lichaam te kijken als was het een persoonlijk draagbaar theatertje. Waarin zich van alles afspeelt. Waarin je, als je de luiken van je ogen sluit, kan ontdekken welke verhalen er tot leven komen onder je eigen huid.

Under my skin is te zien op 2, 3 en 4 juni 2005 in de Stadsschouwburg van Rotterdam en in oktober 2005 in Frascati te Amsterdam.