Bizarre ontmoetingen in het bos
De genre-naam ‘cabaret’ beslaat in Nederland (en Vlaanderen) inmiddels een heel divers aanbod. Hoe omschrijf je bijvoorbeeld de stijl van “komisch duo, voorheen theater-hervormingsgroep” Droog Brood? Droog Brood houdt geen conferences en doet niet aan politiek-geëngageerde bespiegelingen; Bas Hoeflaak en Peter van de Witte houden zich verre van het traditionele ‘barkrukkencabaret’. Op twee nogal obligate liedjes na zetten ze met Omwille van de Smeer een sterke en vooral heel eigenzinnige voorstelling neer.
De derde voorstelling van Droog Brood gaat over ontmoetingen. Onbekenden, zielsverwanten of geliefden in elke denkbare verschijningsvorm: ze komen elkaar tegen bij Droog Brood. Ze ontmoeten elkaar voor het eerst, voor het laatst of voor de zoveelste keer. De emoties lopen vaak hoog op bij deze prachtig gespeelde scènes.
Underdog van nature
~
Droog-komisch
In soepele vaart trekken de korte scènes aan het publiek voorbij. In de schijnbaar moeiteloze overgangen is de meesterhand van regisseur Ruut Weissman te herkennen. Daarbij wordt er flink met verwachtingspatronen gespeeld. Een voorbijganger wijst een opgefokte man met getrokken pistool beleefd de plek waar zijn kinderen zich hebben verstopt. Als twee oude vrienden elkaar na vijftien jaar weer zien, stapt de één na vijf minuten en een koele handdruk weer op het vliegtuig terug naar Australië, de zojuist gegeven bloemen uit de hand van zijn verbouwereerde vriend trekkend.
Met deze bizarre ontmoetingen met licht schrijnende ondertoon zet Droog Brood de ingeslagen weg van hun vorige voorstelling Scènes voor de mensen voort. De volslagen absurde humor die langs kwam in hun eerste programma Teer is gelukkig evenmin nooit ver weg. Zo zet Droog Brood met deze geslaagde voorstelling definitief een eigen, droog-komische stijl neer.
De voorstelling Omwille van de smeer is nog te zien tot en met 20 juni 2006. Kijk hier voor een uitgebreide speellijst.
