Coriolanus
Aluin bestaat dit seizoen vijftien jaar en om dat te vieren herneemt het gezelschap hun succesvoorstelling uit 2001 genaamd Coriolanus. Deze klassieker van Shakespeare wordt niet vaak gespeeld in Nederland. Het is namelijk een zwaar stuk met veel personages en een complexe verhaallijn. Maar aluin is ervaren in het bewerken van grote klassiekers en liet zich hierdoor niet afschrikken. Het resultaat mag er zijn. Regisseur Erik Snel maakte van deze tragedie een toegankelijke en heldere voorstelling.
Volk versus consul
~
Coriolanus vertelt het verhaal van generaal Gaius Martius, die zijn bijnaam Coriolanus dankt aan een heldhaftige verovering op het plaatsje Corioli. Bij terugkeer in Rome wordt hij benoemt tot consul. Coriolanus wordt hier niet warm of koud van en minacht zijn onderdanen. Wanneer het volk dit in de gaten krijgt, verbannen ze hem. Eenmaal buiten Rome wil hij wraak nemen op zijn stad en sluit zich aan bij de vijand, de Volksen. Samen besluiten ze Rome aan te vallen. Niemand lijkt hem nog van zijn idee af te kunnen brengen, maar dan is daar zijn moeder. Zij weet Rome van de ondergang te redden, maar voor haar zoon loopt het minder goed af.
Flink schrappen
Snel maakt twee belangrijke keuzes die de helderheid in de voorstelling bewerkstelligen. In de eerste plaats schrapt hij het aantal personages tot de helft. Dit zorgt ervoor dat het erg overzichtelijk wordt, zonder dat het afbreuk doet aan het stuk. In de tweede plaatst kiest hij ervoor om de acteurs zich te laten voorstellen. In één klap is duidelijk wie wie is en dus zijn de onderlinge verhoudingen ook voor degene die het toneelstuk niet kent, meteen bekend. Deze truc drukt een belangrijke stempel op de voorstelling. We zien geen Romeinen uit 493 v. Christus op het toneel, maar gewoon de spelers van aluin die het verhaal vertellen. De acteurs hebben niet de pretentie om te doen alsof. Van ingeleefd spel is dan ook geen sprake. Daar tegenover staat een cabareteske manier van spelen, die een extra laag aan de voorstelling geeft. Er valt dan ook een hoop te lachen.
Vormgeving
Kleren maken de man. Of in dit geval colbertjes. De zes acteurs spelen iedere meerdere rollen en om dit zichtbaar te maken trekken ze bij iedere wisseling een ander jasje aan. Simpel maar doeltreffend. Op het toneel zien we twee enorme kledingrekken staan waaraan de tientallen jasjes zijn opgehangen. Het omkleden gebeurt gewoon tussen de bedrijven door. Daarnaast maken de kledingrekken ook deel uit van de handeling. Tijdens de oorlogscènes worden ze tegenover elkaar geplaatst en verbeelden ze de twee strijdende partijen. De spelers verschuilen zich erachter en bekogelen elkaar met bierviltjes. Lijkt kinderachtig maar vormt een raak beeld. Een ander moment worden de rekken bewogen op de muziek en zien we een choreografie van dansende jasjes.
Jubileum
Coriolanus is ondanks het eeuwenoude verhaal een frisse en jonge voorstelling. Voor iedereen die van klassieke stukken houdt, maar ook voor degene die liever modern toneel ziet. Deze voorstelling is het allebei. Een perfectie manier om een jubileum mee te vieren!
De voorstelling Coriolanus is nog tot en met 14 oktober 2006 te zien. Zie ook:www.aluin.nl
