Opgezadeld met je lijf en wil

Degenen die al eens eerder met het werk van Alexandra Broeder in aanraking zijn gekomen, zullen wel weten dat zij graag haar publiek de stuipen op het lijf jaagt, al is dat niet per se haar doelstelling. Het gegeven dat zij de confrontatie opzoekt maakt dat haar werk snel als horror wordt geïnterpreteerd, terwijl Broeder haar publiek misschien alleen maar iets ‘echts’ wilt laten zien. In De Zone ben je (bijna) alleen met jezelf opgezadeld. En iets ‘echters’ dan jezelf kan ze je niet geven, toch?

Om het geheim van de voorstelling te behouden zal ik dan ook niet ingaan op specifieke locaties en details van de theatrale ingreep. Het was mooi, en serieus, en lief. In tegenstelling tot haar eerdere werk, stellen de acteurs je – in woorden – gerust. Er is geen enkel moment dat zij je het gevoel geven dat je in verkeerde handen bent. Wel wijzen zij je er meerdere malen op dat jouw aanwezigheid in De Zone volledig een eigen keuze is en de mogelijkheid om op elk moment uit De Zone te stappen ook. En juist door het benadrukken van dit gegeven, wek je bij jezelf de verwachting op van iets engs waar je mogelijk acuut mee zal willen stoppen.

Het zijn twee ontmoetingen op twee diverse locaties. Het adres van de tweede locatie volgt na de test op de eerste kennismaking. Die test wordt zowel lichamelijk als geestelijk afgenomen. Aan de hand van verschillende apparatuur maken zij je bewust van je lijf en je wil, die niet apart van elkaar bestaan. Allemaal vrij logisch op papier, maar nog knap lastig als je er op het moment suprême alleen voor staat.

In coproductie met Frascati en Theater aan het Spui gaat Broeder een groots experiment aan om haar gast een kleine tot grote ontdekking te laten ondergaan. Want wát er precies gebeurt is geheim, maar het mag duidelijk genoemd worden dat – of je jezelf nu durft open te stellen of niet – De Zone haar gast zichzelf een stukje beter laat leren kennen. Het is een kwestie van geloven: niet in De Zone, maar in jezelf. Want jij bent uiteindelijk de enige die invloed heeft op jouw ervaring van het resterende om je heen. Zie dat dan toch maar als een tipje van de sluier.