Jan Geerling
Redacteurfilm, boeken, theater, muziek
8WEEKLY

Streetfighter II Turbo revival

Artikel: Streetfighter II Turbo revival
/ 0 Reacties0 Sterren

De gameboy Advance is altijd leuk om wat oude herinneringen op te halen. Streetfighter II is een goed voorbeeld. Het waren de gloriedagen van Sega en Nintendo. Tussen deze twee bedrijven vond een keiharde concurrentiestrijd plaats. Een tussenweg bestond niet: je vond gewoon het ene leuk en het andere niet. Het was Ajax vs Feyenoord, Coca Cola vs Pepsi, Sega vs Nintendo en Streetfighter vs Mortal Kombat.

~

In die tijd was ik de gelukkige bezitter van een Mega Drive. Mijn favoriete spel was Mortal Kombat II, en top op heden zal ik altijd verdedigen dat MKII de ultieme one to one Beat ‘m up is. Op de Super Nintendo van een dorpsgenootje speelde ik veel Streetfighter II turbo. Een spel dat ik in eerste instantie altijd afdeed als een stom Button Bash spel. Tactiek leek niet altijd belangrijk, want ik heb het spel meerdere keren weten uit te spelen met wat rammen op de gamepad.

Pak slaag

Al snel ontdekte ik echter dat Streetfighter II meer diepte had dan je op het eerste gezicht zou zeggen. Door me toe te leggen op twee karakters wist ik meer tactiek en moves uit de gameplay te halen. Vooral tegen vrienden die ook wel een potje virtueel konden knokken is me dat zeer van pas gekomen. Om yogameester Dhalsim maar even te qouten: “Fighting is just like a game of chess, you got to think before you move!” Ware woorden, want een verkeerd getimede trap kon een enorm pak slaag betekenen.

Knopjes knopjes knopjes!!!

~

Op de Advance heb je ‘slechts’ de beschikking over vier knopjes. Dat betekent dat er veel aan de besturing is gesleuteld om alle moves (die normaal over zo’n zes tot acht knoppen waren verdeeld) er toch in te krijgen. Dit is gelukt zonder dat de gameplay daar onder te lijden heeft. Na even een paar potjes oefenen haal je zonder al te veel vingergymnastiek je oude vertrouwde special moves weer te voorschijn.

MSX Advance?

Qua beeld is Streetfighter imposant te noemen. Het is toch maar knap wat de programmeurs allemaal uit zo’n spelcomputertje weten te toveren. De meeste achtergronden zijn prima bewaard gebleven, enkele anderen zijn een tikje aangepast om ze op de Advance goed tot hun recht te laten komen. Het geluid is echter wat minder, met name het muzikale gedeelte. Soms dacht ik even dat ik op een MSX of een Commodore 64 aan het spelen was, zo blikkerig.

Conclusie:

Al met al is Streetfighter II een mooie aanschaf voor je Advance. Het is een spel dat zijn geld dubbel en dwars waard is, omdat het met zoveel moeilijkheidsgraden, karakters en de multiplay-optie garant staat voor een lange speelduur. Was je nog niet bekend met het Streetfighter-fenomeen, dan is dit een mooie gelegenheid om daar wat aan te doen. Ben je wel een kenner, dan is dit een kans op enkele nostalgische momenten. Absolute aanrader!