Dé biografie, hét verhaal?

Dat het leven van Jimi Hendrix in veel aspecten in nevelen gehuld is en dat iedereen die hem kende – van intieme tot zakelijke contacten – zijn eigen verhaal heeft, is niet verwonderlijk. Zeker de laatste twee jaar van zijn leven leek Hendrix niet veel tijd te verdoen met slapen. Hij was vooral bezig zijn bereikte succes vorm te geven, terwijl hij wist dat de dood hem op de hielen zat.

Om te watertanden

Philip Norman heeft getracht om alle beschikbare verhalen samen te brengen tot de ultieme biografie van Jimi Hendrix. Het boek is met veel liefde en een grote waardering voor de muziek van Hendrix geschreven. Het lijkt onvermijdelijk dat er foutjes sluipen in zo’n groots verhaal, waar de mist, die over sommige gedeeltes van zijn leven al vijftig jaar hangt, maar niet wil optrekken.

De fouten op muzikaal gebied zijn echter gemakkelijker te voorkomen, als de auteur even goed op de cd’s, lp’s en op het internet had rondgekeken. De meest in het oog springende misser maakt Norman al in de eerste bladzijden van het boek, als hij schrijft dat ‘Hey Joe’ een origineel van Hendrix is, terwijl eenvoudig te achterhalen is dat de tekst van een oude folksong van Billy Roberts is, gemaakt in 1961, maar natuurlijk legendarisch gecoverd door Hendrix.

Gelukkig maakt hij deze fouten nog geen bladzijde later goed met een een verhaal over de Dylan-cover ‘All Along The Watchtower’ om bij te watertanden, waarin hij beschrijft hoe het nummer klinkt en zich ontspint is fenomenaal en doet je als het ware de uitvoering van Hendrix al horen, zonder dat je de muziek laat klinken uit de muziekinstallatie. Als je het zo kan beschrijven ben je niet alleen een heel grote schrijver, maar ook een heel grote fan.

Wild of toch voorkomend rustig?

Opvallend genoeg noemt Norman zijn boek Wild Thing, een lied dat in de uitvoering van Jimi Hendrix de doorbraak veroorzaakte naar zijn muzikale erkenning. ‘Wild Thing’ is overigens een cover van het nummer dat geschreven werd door Chip Taylor en in ons land een hit werd in de uitvoering van The Troggs. We vinden dit pas terug op een Hendrix album uit 2010 Live At Monterey en het pas vorig jaar verschenen Songs For Groovy Children: The Fillmore East Concerts. Het staat model voor het keerpunt in de muzikale ontwikkeling van Hendrix en voor het podiumbeest Hendrix. Privé was deze muzikale grootheid netjes, voorkomend en rustig, met uitzondering van zijn liefdesleven. Dat laatste onderdeel van zijn leven staat vooral in het teken van de vrije liefde uit de flowerpowerbeweging. Hendrix had een reputatie als het ging om de liefde.

Hoe Jimi Hendrix aan zijn einde kwam is met vele verhalen omgeven. Norman heeft in dit boek getracht zo waarheidsgetrouw mogelijk te analyseren wat er werkelijk gebeurd is. In de epiloog legt hij uit wie hij allemaal heeft kunnen spreken en ook vooral wie niet meer, nu er bijna vijftig jaren verstreken zijn. Het beeld dat Hendrix oververmoeid en uitgeput was en snakte naar slaap blijft bestaan. Hij voelde al een paar jaar dat de dood hem op de hielen zat, omdat hij van een tarotkaartenlegster hoorde dat hij de dertig niet zou halen. De tijd drong in zijn hoofd om alles wat erin zat, er voor die tijd uit te halen.

Daarnaast waren er velen die parasiteerden op het succes van Hendrix en velen die aan hem en zijn werk verdienden. Voor een optreden op een festival werd destijds een gage betaald van 50.000 dollar. Toch stierf Hendrix bijna platzak. Vele jaren later was zijn nalatenschap tachtig miljoen dollar waard, waar velen aanspraak op maakten. Dit proces loopt nog door tot de dag van vandaag. Hoe dat verliep, doet Norman aan het einde van dit schitterende boek uit de doeken.

Wat blijft is de schitterende, baanbrekende muziek van Jimi Hendrix. Dit boek vertelt zijn levenswandel in een zo goed mogelijk op feiten berust verhaal . Norman slaagt erin om een fijn leesbare biografie te bieden, die de artiest laat herleven en tussen de letters door de muziek er in gedachten bij laat klinken.