Pesten en dromen in 3D

Arme Sky. Iedereen om haar heen draagt de meest geweldige outfits. Zeker in het droomgedeelte hebben de kostuumontwerpers zich volledig uitgeleefd. Maar Sky moet de hele tijd rondlopen in een gewone witte trui met rood overgooiertje. Die kleding is echter wel goed gekozen. Sky is een buitenbeentje.

3D

Sky heeft vooraf veel publiciteit gekregen. Niet alleen omdat de muziek geschreven is door John Ewbank en een aantal liedjes al bekend waren omdat Marco Borsato ze gezongen had, maar vooral omdat er van 3D gebruik wordt gemaakt. De toeschouwers zitten dus allemaal met een bril op. Wat, als je tijdens de voorstelling om je heen kijkt, zowel een vervreemdend als verbindend effect geeft.

Voegt 3D iets toe? Bij tijden absoluut. Er staan niet zomaar twee acteurs met elkaar een scène te spelen, nee, ze lopen in een echte stad met huizen, auto’s en bruggen. De 3D geeft de scène diepte en dynamiek. Prachtige beelden brengen je in een andere wereld. Af en toe zijn de effecten die op je afkomen schrikwekkend. Als Sky in haar droom terecht komt, zien we een echte draaikolk. En natuurlijk kunnen er met 3D leuke grappen worden uitgehaald, bijvoorbeeld als een lift diep de aarde inschiet. Soms echter werkt het niet. Dan helpt ook de bril niet om scherpte te krijgen en is het beter hem even af te zetten, omdat er te veel effecten gaande zijn om goed te kunnen zien wat er gebeurt.

Gemiste kans

De sterke beelden, de mooie muziek en de soms hiphopachtige dans zijn de sterke punten van de voorstelling, de acteergedeeltes de zwakke. Op die momenten verliest de musical vaart. Dat komt waarschijnlijk in de eerste plaats doordat het script behoorlijk onsamenhangend is. Vooral de scènes met Sky’s vader, gespeeld door Matteo van der Grijn, vertragen het tempo, ook omdat hij steeds dezelfde nietszeggende teksten moet uiten. Aan het einde kan hij echter gelukkig revanche nemen. In het mooie slotlied ‘Afscheid nemen bestaat niet’ is Van der Grijn heel indrukwekkend en ontroerend.

Nieuwkomer Lisse Knaapen als Sky doet het goed in haar eerste grote rol, al is ook zij zingend sterker dan acterend. De meest opvallende spelers zijn de, in de droomscènes hartveroverende, Roben Mitchell als haar beste vriend en Eva van der Gucht als conrector van de school en legercommandante. Dat Van der Gucht kan spelen is al lang een vaststaand feit, maar zij blijkt ook meeslepend te kunnen zingen en leuk te kunnen dansen.

Het idee voor het verhaal van Sky is niet origineel, maar wel zowel eigentijds als universeel. Er is door de producenten heel veel geld en aandacht besteed aan de techniek. Ewbank is al langer dan tien jaar bezig met de muziek. Amerikanen zijn ingehuurd voor de choreografie. Waarom wordt er dan niet een echt goede scriptschrijver in de arm genomen?

Echter, dit gezegd hebbende, Sky zal wel degelijk een leuke, enerverende avond uit betekenen voor zowel ouders als kinderen. Maar, echt waar, het had veel meer kunnen zijn.