Nog lang niet uitgeblust

Wie de kleine zaal van Doornroosje binnenstapt, wordt direct begroet door de geur van zweet en rijen gitaren op het podium. Dat belooft een avond onvervalst rocken te worden met het Noorse Motorpsycho, dat al zo’n 25 jaar zijn eigen ding doet, beïnvloed door genres die reiken van lo-fi pop tot freejazz. Ondanks dat er mensen aanwezig zijn die er duidelijk vanaf de begindagen bij waren, zegt het behoorlijke aandeel jongere toeschouwers genoeg over de relevantie van de band: door het bestaan heen wist de band continu nieuwe luisteraars aan te spreken.

Het musiceren niet verleerd
Dit jaar nog maakte de band indruk met Here Be Monsters, waarop de groep zichzelf een bedachtzame, subtiele progrockstijl aanmeet, om af en toe ook even de teugels te laten vieren en flink los te gaan. Vanavond draait het voor een groot deel om die plaat, en dat is allesbehalve een straf: de muziek staat ook live als een huis. De prachtig opbouwende albumopener ‘Lacuna / Sunrise’, waarop gitarist Hans Magnus “Snah” Ryan een imponerende solo op zijn dubbele gitaar laat horen, vormt een vroeg hoogtepunt. Wat volgt is het grootste gedeelte van Here Be Monsters, integraal gespeeld. Als één ding vanavond duidelijk wordt, is het dat Motorpsycho het musiceren nog niet verleerd is.

Dat Motorpsycho nog altijd niet is uitgeblust blijkt ook wel uit de duur van het concert: meer dan tweeënhalf uur! Het publiek krijgt daarin wat het mag verwachten van Motorpsycho: uitgesponnen nummers waarin de knappe gitaarsolo’s je om de oren vliegen terwijl Bent Sæther zijn bas flink laat grommen en met zijn kenmerkende, onvaste zang de meeste vocalen verzorgt. De band heeft een omvangrijke discografie om uit te putten en heeft naast nieuw werk dus ook genoeg ouder materiaal in de aanbieding: met veel enthousiasme ontvangt het devote publiek nummers van begin jaren negentig tot begin dit decennium.

Klein smetje
Tweeënhalf uur is echter lang, en al zijn ze zeldzaam, er zijn momenten dat de aandacht verslapt. “It’s getting longer every time we play it, so now is a good time to get a cigaret”, grapt Sæther voor ‘The Bomb-Proof Roll and Beyond’ wordt ingezet. Wat volgt is een fijne spacerockjam, maar, zoals al een beetje voorspeld, wel een nogal langdradige. Zeker omdat het nummer dat erop volgt, ‘Pills, Powders + Passion Plays’, ook een vrij laag tempo heeft. Het is een klein smetje op een verder sterk en strak concert, waarbij ook het geluid, ondanks het geregeld hoge volume, uitstekend overeind blijft. Na al die jaren heeft Motorpsycho nog maar weinig aan kracht ingeboet. Sterker nog, als je de heren zo bezig ziet lijkt het erop dat we nog wat jaartjes van hun band mogen genieten.