Nederpop in veel schakeringen

Waarom zou nederpop minder zijn dan internationale muziek? In deze editie is er aandacht voor lokale muziek die Nederland zou kunnen veroveren, maar ook artiesten die internationaal succesvol zijn, maar juist in Nederland veel minder. Ze hebben echter allen de kwaliteiten in huis om gehoord te worden.

Chad VanGaalen

Het nieuwe album van Chad VanGaalen vraagt meer luisterinspanning dan een album dat de gebaande paden volgt. VanGaalen weet je als luisteraar uit te dagen. Soms is zijn muziek heel melodieus, soms heel tegendraads, dan weer verrassend. Het is zeker geen plaatje voor elke dag, maar onweerstaanbaar als je weer eens lekker wat anders wilt. Dat lijkt een gepaste introductie tot de muziek van VanGaalen als je hem nog niet kent, en dat geldt nog voor velen in muziekminnend Nederland en België. Misschien doet hij af en toe wel denken aan de even tegendraadse Todd Rundgren, eveneens een geweldig artiest, die steeds wist te verrassen in zijn lange carrière. Natuurlijk gaat de vergelijking mank, maar misschien valt de link je zelf ook op bij de eerste single van het album ‘Samurai Sword’, of terwijl dit album als een film langs je heen trekt.

Als we zijn aangekomen bij het laatste nummer van het album, ‘Water Brother’, kan je je muzikale geheugen eigenlijk geen ongelijk geven en ontstaat wel de honger om genoemde Rundgren te draaien. Maar dan dringt zich meteen de vraag op: welk album in hemelsnaam zou deze vergelijking recht doen? Dus dan weer terug naar World’s Most Stressed Out Gardener dat nog in de cd-speler steekt.

JMF

Dat er in Nederland overal mooie muziek gemaakt wordt, is eigenlijk wel bekend, maar soms word je toch verrast als je via sociale media in contact komt met een artiest die je nog niet had gespot. Zo zocht JMF contact met onze redactie; een singer-songwriter uit het Zeeuwse Middelburg. Jan Maarten François is de naam die achter deze initialen zit.

Belangrijker is de muziek en die klinkt als een klok. Bij een eerste beluistering word je direct gegrepen door het openingsnummer ‘Summer Wind’, dat kwaliteit uitstraalt. De eerste, niet eens vervelende referentie die naar boven borrelt, is die van Gerry Rafferty. Maar hij is natuurlijk zeker geen kopie van deze charismatische zanger. De verwantschap met andere Zeeuwse artiesten lijkt zich ook af te tekenen, zoals een Thomas Lina. Misschien komt dat door de melancholie van de zee die doorklinkt in de muziek van deze artiesten. Onderwerpen die we terug horen zijn wind, zee en soms zelfs de duinen. JMF is gezegend met een eigen karakteristieke stemklank met een fijn randje, dat comfortabel en vooral herkenbaar aan zal gaan voelen. Niet verwonderlijk als een Zeeuw zingt over het zout op de lippen in bijvoorbeeld ‘A Splendid Gathering In The Sliding Dunes’, wat zich ontpopt tot een heerlijk liefdesliedje en een samenzijn in de duinen. Een droom die toch tot een einde lijkt te komen aan het einde van het liedje.

Als we goed luisteren naar ‘Comfort Me’ dan kunnen we niet om de ervaring van de coronapandemie heen. Een wereld die in duigen lijkt te vallen door een alles overheersend gevoel van afstand houden. ‘You Said’ gaat over afscheid nemen. Het gaat over hartepijn, maar ook over langzamerhand begrip krijgen voor een beslissing die in eerste instantie pijn deed. De pijn is bijna voelbaar in het liedje. Gelukkig verzacht het daaropvolgende ‘Sparrow In The Wind’ een beetje. Al gaat dit liedje ook over pijn: de pijn in de wereld die niet de schuld is van deze vogel, maar de vogel geeft wel steun en troost.

Het album wordt opgedragen aan de moeder van JMF. “Voor Mam” staat er op de binnenkant van het digipack. Zijn grootste fan verliet het huis op 93-jarige leeftijd in februari 2021. Na de opening met ‘Summer Wind’ is het ‘Winter Wind’ dat het album afsluit, en dit lied is het afscheid van zijn moeder. ‘Winter Wind’ werd bij het afronden van het album nog snel toegevoegd, terwijl de andere tien liedjes al klaar waren. Een afscheid moet immers verwerkt en gevierd worden op zo’n nieuw werkstuk. Natuurlijk gaat het over het afscheid, maar nog meer over de liefde die bij hem een veilig plekje heeft gevonden. Het verhaalt over de lange weg van het leven, die een einde heeft gevonden in deze koude winter. Het album dooft uit met gitaarklanken als een hartslag die wegsterft. Like Flowers Growing laat een behaaglijke luisterervaring achter, die je naar verwachting regelmatig zal dwingen om het album weer te willen horen.

Benny Sings

Het zevende studioalbum van de band – of moeten we zeggen artiest – Benny Sings heet Music. Achter deze naam gaat namelijk de persoon van Tim Berkestijn schuil, die zijn artiestennaam al draagt sinds hij deelnam aan de hiphopformatie Abstract Dialect. Gek genoeg lijkt Benny Sings in het buitenland meer succes te oogsten dan in Nederland. De band gaf in januari acte de présence op de online editie van EuroSonic/Noorderslag. De muziek is te omschrijven als een veelzijdigheid van pop, soft-rock, disco en zelfs een vleugje hiphop. Is dat te veel aan stijlinvloeden? Op papier lijkt dat van wel, maar wie luistert naar wat Benny Sings ervan heeft gekookt, kan het er alleen maar mee eens zijn dat deze cocktail wel heel erg lekker smaakt en uitnodigt om de vorige zes albums ook maar eens tot je te nemen. Zeker als je deze gemist had vanaf het debuut in 2003.

Vandaag is de muziek van Benny Sings sterk beïnvloed door de jaren zeventig en tachtig, maar klinkt het toch heel alledaags. Het album Music klokt net iets langer dan een uur, maar de tien songs nodigen wel uit om de cd-speler een tijdje op repeat te zetten. Van de albumopener ‘Nobody’s Fault’ tot het titelnummer ‘Music’ weet Benny Sings de luisteraar te boeien, maar ook verstrooiing te geven. Nergens wordt het heftig; er wordt lekker binnen de lijntjes gekleurd. Zo is het album zowel fijn voor een deep listening sessie, vanwege de vele stijlelementen, alsmede om als begeleiding bij andere activiteiten de nodige vreugde te verschaffen.