Wrang statement

Het is makkelijk en wat ongeïnspireerd om je debuutalbum dezelfde naam te geven als de naam van de band waarin je speelt. Bands die daarentegen verderop in hun carrière met een zogenaamde ‘self-titled’ komen, scheppen verwachtingen. Blijkbaar klinkt de band op het desbetreffende album zoals hij altijd al had willen klinken en waren eerdere albums slechts opstapjes naar dit geluid.

Het vertrouwde geluid

Het is veelbelovend dat Warpaint vier jaar na het debuut met zo’n album komt. En inderdaad, zelf geven ze toe dat The Fool vooral een samenraapsel was van een aantal nummers dat ze nog hadden liggen, en dat deze tweede écht weerspiegelt wie ze zijn en waar ze voor staan. Het is dan ook jammer dat het uiteindelijke resultaat lang niet zo spannend is als gehoopt werd.

De eerste helft van het album bezit zeker de mysterieuze, broeierige sfeer die het eerste album ook kende. Nummers als Keep It Healthy, Love Is To Die en Biggy zitten erg goed in elkaar en hebben een eigen geluid doordat lichte dream-pop in een donker eighties-jasje gestoken wordt. Het is het vertrouwde Warpaint-geluid, waarmee de dames in 2010 al zoveel harten veroverden.

Keerpunt

Het irritante Disco//very luidt echter het keerpunt van het album in. Muzikaal is dit nummer nog best interessant; het is vooral de zeurderige zang die dit nummer om zeep helpt. Na deze misser gaat het album als een nachtkaars uit. Feeling Alright is nog de moeite waard, maar afsluiters Go In, CC, Drive en Son kunnen niet boeien. Deze songs zijn minimaler van opzet, maar in het geval van Warpaint is ‘less’ zeker niet ‘more’. Het waren de spannende melodielijnen die The Fool en de eerste helft van Warpaint zo goed maakten, maar als je die weglaat, blijft er eigenlijk niet zo veel meer over. Warpaint lijkt dan opeens een heel middelmatig bandje dat zonder ziel en zonder visie hun liedjes speelt.

Warpaint is dan ook niet in staat de volle vijftig minuten te boeien. Ondanks een aantal echt goede nummers overheerst uiteindelijk toch de teleurstelling. En als je weet dat Warpaint voor de band een statement is waarmee ze willen laten zien wie ze zijn, is het nogal wrang dat de slotnummers zo ontzettend saai zijn.