Muziek / Album

Geezer needs excitement!

recensie: The Streets – The Hardest Way to Make an Easy Living

De streekbus is verruild voor een Rolls, ofwel in twee jaar tijd kan er veel veranderen. En dat laat zijn sporen na, want in de wereld van peperdure hotelkamers, mooie vrouwen en veel te veel kaviaar heeft Mike Skinner, die achter het alias The Streets verscholen gaat, het moeilijk. Vooral met de keerzijde van de bling bling, Cristall en roem. En deze kant staat op het nieuwe The Streets-album, The Hardest Way to Make an Easy Living, gek genoeg in de schijnwerpers. Dat levert in ieder geval een gevarieerde derde plaat op.

~

Al in het eerste nummer rapt Skinner over de leegheid van het sterrendom. De goede man heeft het, zoals gezegd, moeilijk in zijn nieuwe leven. Het leven dat begon in 2002, toen hij met het fantastische garage-rap-album Original Pirate Material op de proppen kwam. Het was een hiphop-plaat van een geezer van de Engelse straat die zijn raps via, met knutsel- en huisvlijt gemaakte, opwindende beats de wereld in slingerde. Dat album kreeg twee jaar later een vervolg met het rustiger en conceptachtige A Grand Don’t Come for Free, dat handelde over problemen met geld, vrienden en zijn vriendin. Wie toen nog niet van hem gehoord had, kon in 2004 tijdens Lowlands met The Streets kennismaken. Skinner had moeite met het rechte pad en liet dat tijdens het optreden duidelijk merken.

Storm in glas water

Over dat optreden gaat het laatste nummer van de plaat, Fake Streets Hats, waarover Skinner zich destijds zo druk maakte. Een storm in een glas water. Niet meer, niet minder. Interessanter is Two Nations, zowel tekstueel als muzikaal. Over het verschil tussen Amerika en Engeland in gedrag, opvatting en cultuur. Er komen geen ‘open deuren’ aan te pas en alles speelt zich af over een loom en zichzelf herhalende tokkelpartij op een elektrische gitaar. Het doet denken aan het thuis opgenomen Original Pirate Material en het doet al snel het zeikerige, met een flauwe Let it Be-piano-sample ingekleurde Never Went to Church vergeten.

Ruwe kantjes

De humoristische en cynische kant het sterrendom komt ook het beste naar voren bij de single When You Wasn’t Famous, waarin Skinner aangeeft dat, nu hij beroemd is, vrouwen voor hem in de rij staan. En dat hij daar heel verwend van wordt en het gevoel van vroeger zoekt door achter beroemde vrouwen aan te gaan. Het is het meest opvallende nummer op de plaat, die meer hoeken – muzikaal en tekstueel – heeft dan voorgaande platen, maar die de energie van de eerste en het verhaal van de tweede mist. Ondanks veel verschillende stijlen weet deze schijf toch niet zo goed te imponeren. De ruwe kantjes zijn er een beetje van af, maar dat maakt hem wél klaar voor het grotere publiek.