Ongrijpbaar
Onschuldige kinderen die spelen of dansles krijgen. Hiermee begint het allemaal. De plaat met de misleidende, doch o zo treffende titel “This Is Our Punk-Rock,” Thee Rusted Satellites Gather + Sing. Want wat was kritiek op de maatschappij niet een van de belangrijkste kenmerken van de in de jaren zeventige opkomende punkbeweging? De dames en heren van The Silver Mount Zion Memorial Orchestra & Tra-la-la Band zijn verschrikkelijk politiek geëngageerd en praten bijvoorbeeld alleen maar met journalisten die dat ook zijn, maar godzijdank lijkt de muziek in geen velden of wegen op reguliere punk-rock.
~
In vier bloedstollende nummers van in totaal ongeveer een uur lijken deze Canadese geluidskunstenaars de mensheid is goed op zijn flikker te geven; of is de plaat juist een ondersteuning van degenen die zwak zijn? “For all the four legged ones and for bruised hearts worldwide and for anyone whoever had bad electricity in their head” Of wil The Silver Mount Zion Memorial Orchestra slechts bloedmooie muziek maken? Er heerst alom onduidelijkheid over deze band, zie alleen al het mooi vormgegeven CD-boekje vol prachtige ondoorgrondelijke uitspraken. Het album zal dan ook wel een combinatie zijn van alledrie de bovengenoemde bedoelingen. Met name het laatste aspect, de schoonheid, is onmiskenbaar aanwezig.
Onverstaanbaar
Het toegevoegde amateurkoor c.q. commune (Thee Rusted Satellite Choir), draagt bij aan de intensivering van de toch al groots en meeslepende muzieklandschappen die worden gecreërd, geheel in de trend van eerdere albums van Silver Mount Zion en het illustere Godspeed You! Black Emperor, een zowel muzikaal als qua personele bezetting verwante band. Op eerdere werkstukken van Silver Mount Zion spelen de vocalen een minder grote rol. This Is Our Punk-Rock is daarom ook anders. De hier en daar pikzwarte, bijna maniakale, helaas vaak onverstaanbare zang van prominent bandlid Efrim doet de stemming bepalen in de middelste twee nummers. Het album staat vol prachtige arrangementen en vele spannende wendingen. Een uur is zo voorbij. Het duurt echter veel langer voordat je weer een beetje bij je positieven bent.
Hemeltergend
This Is Our Punk-Rock eindigt met een voorbijdenderende trein gevolgd door een Efrim die ons samen met zijn koorleden op het hart drukt dat iedereen op een dag wel eens een beetje verloren raakt. Een hemeltergend mooie passage en een majestueus eind aan een haast ongrijpbaar album dat je diep van binnen raakt. Muziek die zowel confronterend als troostend is en die je leert wat het is om jezelf eens helemaal te verliezen. ‘Cause everybody gets a little lost sometime.
