Muziek / Album

Twee-seizoenenplaat

recensie: The Magic Numbers - The Magic Numbers

In Groot-Brittannië is momenteel een band populair die niets wegheeft van hippe bandjes als de Kaiser Chiefs en Babyshambles, die de laatste tijd de trend hebben gezet. De vier leden van The Magic Numbers kleden zich niet hip en maken onhippe, lieflijke liedjes, maar verkopen toch veel cd’s. Geen wonder, want hun debuutalbum is deels een uiterst leuke zomerse plaat.

~

The Magic Numbers wordt vaak vergeleken met de hippieband The Mama’s and the Papa’s. Dit komt echter voornamelijk door het uiterlijk van de bandleden. Zanger Romeo Stodart en zijn zus bassiste Michele Stodart zijn mollige hippies, en de andere bandleden Angela en Sean Gannon hebben dezelfde familierelatie en kledingstijl. De muziek van The Magic Numbers is wel sterk sixties georiënteerd, maar niet zo pompeus melodieus als die van The Mama’s and the Papa’s. Waar de nummers dan aan doen denken is moeilijk te beschrijven. De broers en zussen van The Magic Numbers hebben zich duidelijk laten inspireren door de flowerpowerperiode, maar omdat elektrische gitaar de basis vormt, is de sound veel moderner. Zo nu en dan klinken ook Simon & Garfunkel door, en zijn er ook country-invloeden hoorbaar.

Twee kanten

Dit debuutalbum is een typisch a/b-zijde album. Net als een langspeelplaat waarvan beide zijden sterk van elkaar verschillen heeft de cd twee verschillende ‘kanten’. In dit geval bevat de eerste helft allemaal vrolijke up-tempo nummers, terwijl de tweede helft rustiger nummers kent, die minder overtuigen. Voorbeelden van de up-temponummers zijn opener Mornings Eleven en The Mule, die beide gekenmerkt worden door bijzondere tempowisselingen. De eerste single Forever Lost, met mondharmonica, is net als de hiervoor genoemde liedjes heel aanstekelijk. Dat komt mede door het met vrolijke tweede zang ingevulde refreintje. Besmettelijk leuk is ook Long Legs, dat op festivals geheid een echte meeklapper is.

Lange haren, lange uithalen

Rond het midden van de plaat verandert de stemming van zomers naar herfstiger. De nummers worden rustiger en melancholischer, zoals het country-achtige nummer Wheels on Fire, dat een beetje zeurderig is. This Love is mede door de melodieën op viool en klokkenspel een heel ‘zangerig’ liedje geworden. Bijna krijg je het griezelige idee dat je naar Within Tempation zit te luisteren. Ook I See You, You See Me is niet zo geslaagd. Bij de meeste nummers nemen de dames van het gezelschap alleen de achtergrondzang voor hun rekening, maar hier gaat een van beiden een zoetsappig duet aan met zanger Romeo. De vrouwenzang is, met de vele uithalen, nogal overdreven; ergens tussen Stevie Nicks (Fleetwood Mac) en Mariah Carey in.

I-podplaat

Dit debuut van The Magic Numbers is een typische eerste plaat. De band lijkt nog wat zoekende, en dat heeft geresulteerd in een sterk onderscheid tussen de sterke up-tempo songs en de wat zeurderige langzamere nummers. Hier treden dan de voordelen van het (legaal en betaald!) downloaden op; je kiest de leukste nummers uit om op je i-pod te zetten en de rest hoef je niet per se te horen. Of je zet ze er pas op als de blaadjes van de bomen vallen.