Akoestisch, vrolijk, introvert, aandoenlijk

Steekt ‘introvert’ niet een beetje raar af in het titelrijtje? Zeker, maar rond Sufjan Stevens hangt een merkwaardige sfeer. Hij en zijn begeleidingsband The Illinoise Makers gaan gekleed in uniform om de Amerikaanse staat Illinois, die ze vanavond bezingen, te promoten alsof het een baseball team is. Ze schudden met pom-poms, zwaaien met vlaggetjes en springen vrolijk op en neer als het publiek applaudisseert.

Zelden heb ik zo’n hechte band gezien als die van deze zes Illinoise Makers. Ze moedigen elkaar aan en lachen elkaar lief toe. Met hun simpele acrobatische kunsten en gebarentaal bij de liedjes charmeren ze hun gasten. Maar noise is niet wat ze maken, eerder veel plezier. Temidden van al dit gedartel steekt de ster van vanavond opvallend introvert af. Met een naar binnen gekeerde blik en op zijn tenen staand zingt hij de liedjes van het laatste album Illinois. Gezegend met een opvallend hoge, fluwelige stem verhaalt hij over de meest afwisselende onderwerpen zoals een reusachtige wesp, een jaarlijkse feestdag Casimir Pulaski Day, het kleine stadje Jacksonville, maar ook Chicago en een seriemoordenaar…

Banjo

Stevens heeft zich zelf de meest uiteenlopende muziekinstrumenten eigen gemaakt: strijkers, blazers, tokkelinstrumenten, toetsen, noem maar op. We zien hem vanavond vooral achter de piano of met akoestische gitaar, maar de meeste indruk maakt hij met zijn banjo. De rest van de bezetting is voornamelijk akoestisch en bepaald niet alledaags. Het specifieke geluid van het album Illinois hoor je hier terug bij de xylofoon, trompet en trombone. Het is misschien jammer dat hij de strijkers en de fluit thuis heeft laten liggen, maar met de piano neemt hij die partijen makkelijk voor zijn rekening. Zijn band is minstens zo muzikaal als de man zelf: per liedje wordt er van instrument gewisseld.

Je kunt je ook afvragen wie er in de band van wie speelt, want het voorprogramma van de show My Brightest Diamond, bestaat uit exact dezelfde mensen, inclusief Sufjan. Alleen is de muziek wel een tikkie anders. De stijl van zangeres Shara doet denken aan Jewel. Ze zingt de sterren van de hemel als de mensen Paradiso binnendruppelen. Later springen ze net zo gemakkelijk het podium weer op om de vrolijke club rond Sufjan te vormen. Alleen het nut van de verkleedpartijen tijdens de show komt niet echt over. Maar het leidt gelukkig niet al te zeer af van de prachtige liedjes. Tegen de verwachting in geeft hij het publiek een adembenemende tweede toegift. Solo zingt hij het nummer Romulus. Een mooie verstilde afsluiter na een lichtelijk verwarrende show vol onnavolgbaarheid, gespring, schoonheid en algehele schattigheid.