Milde countryrock met vernuft

Sleepwater schuwt het avontuur niet, zo blijkt direct uit de ouverture met vogelgekwetter, een melancholische trompet en wat non-descript gerommel en gemompel. Een tokkelende gitaar, de wiebelige zang van Ad Opstals en een dwarsfluit zetten in. Pedalsteel, drum, bas en tweede stem sluiten aan. Halverwege verlegt Sleepwater de koers en wordt het tempo opgevoerd. Na ruim zes minuten blaast de -nu uitbundige- trompet de aftocht: het lied A Room Full Of Sparrows is een ambitieuze start van deze cd.

Vrije geest

De nasale, ietwat dolende stem van Ad Opstals doet wel wat denken aan die van Henk Koorn, voorman van Hallo Venray. Wel gaat Sleepwater minder puristisch te werk dan deze roemruchte Haagse formatie. Die vrije geest is zowel hun kracht als valkuil. De liedjes op sunwritten zitten geraffineerd in elkaar, de rinkelende gitaren en fijne samenzang buitelen over elkaar heen en de begeleiding op dwarsfluit, trompet en trombone is een toegevoegde waarde. Maar soms klinkt Sleepwater net iets te onbestemd en richtingloos om echt te beklijven.

Trompetgeschal
Milde countryrock vormt de hoofdmoot op sunwritten. De sfeer is veelal ingetogen, soms broeierig, het tempo meestentijds bedaard. Sleepwater roept associaties op met bands als Big Low, Smutfish, Joop Nolles en Giant Sand. Het lied ‘Noisesleeper II’ neigt door het donkere timbre naar Nick Cave, al zal die niet zo snel een nummer beëindigen met geëxalteerd trompetgeschal. Aan het eind van het donkere ‘Would You Lie?’ lijkt het gegrom van Tom Waits te horen, maar dat zal schijn zijn. Al met al is sunwritten een prima rootsalbum van eigen bodem met volop muzikaal vernuft.